dag 7

Afspreken in Iwakuni

We vertrekken redelijk op tijd, maar als we toch nog even met Wim en Ellen staan te kletsen komt net iemand van de camping aangereden en moeten we dus toch betalen. Nou was het maar 500 yen, dus geen probleem.
Ellen en Wim blijken net als wij het voornemen te hebben om vandaag naar Iwakuni te fietsen, dus we spreken af samen te gaan kamperen in het Kikko park, vlak bij een beroemde brug. En dan gezellig samen een pintje drinken etc.

De staat van sommige fietspaden is vreselijk, en dat kan ook van het ene op het andere moment overgaan van goed naar slecht.

Doorkijkjes tussen de heuvels door

Begroeiˆïng op het fietspad hoeft niet erg te zijn… bloemetjes en alleen langs de rand is wel gezellig eigenlijk.

Nog zo’n uitzichtje.

Jizo beeldjes voor een restaurantje… dat helaas dicht blijkt te zijn.

Automaten!

We rijden een prachtige route, subtiel klimmen, lekkere afdaling, prachtige uitzichten met doorkijkjes tussen de heuvels door. Alleen vinden we maar geen lunch. Er is niet zoveel langs deze route en alles lijkt dicht te zijn.

Vrij laat op de middag als ik bijna omval van de honger zien we een lange rij automaten. We zijn al gewend aan de vele drankjesautomaten die ons regelmatig voorzien van heerlijke (en soms vieze) koude drankjes.Maar dit zijn er zoveel dat we hopen op ook etensautomaten. En ja hoor we hebben geluk: broodjes, rijst met tofu, spiesjes, koekjes, voor elk wat wils!

Een hele straat van automaten met drinken, ijsjes, broodjes, noodles, en meer.

Zo, ik viel echt bijna om! Aanvallen!!

Een automaat die pot noodles maakt en eentje met, uhm ik denk hondepoep-zakjes?

Bijna elkaar gemist

Aangekomen in Iwakuni gaan we eerst boodschappen doen en dan de brug bekijken. Een prachtige, herbouwde houten brug waar geen spijker of schroef aan te pas gekomen is. Je mag er op zich ook op, maar daar moet je dan voor betalen.Tot vijf uur tenminste. Daarna is de entreekaartjes verkoop dicht… maar de toegang tot de brug niet.

Aan de overkant van het water zien we Wim en Ellen voorbij fietsen. Richting supermarkt vermoeden we, om ook wat biertjes en chipjes te halen. We begeven ons naar het park, waar we ze wel een keer verwachten en genieten daar vast wat.

Jur loopt vast wat rond om te kijken of hij ze elders in het grote park ziet en komt zo ook bij een prachtige Shinto schrijn vlak achter het park. Prachtig, maar geen Wim en Ellen. Ik doe hetzelfde rondje en geniet van de rust bij de schrijn, en loop nog wat meer rond.

We vragen ons ondertussen serieus af waarom Ellen en Wim er nog niet zijn. Wij zoeken hen en ondertussen zijn zij er ook achter dat zij niet in het afgesproken park zitten. Dus opeens zie ik Wim rondfietsen die ons zoekt. Hij haalt Ellen op en samen hebben we nog een gezellige avond.

Kintaikyo oftewel de Kintai brug.

De oorspronkelijke brug stamt uit de 17e eeuw en was zonder metalen spijkers gemaakt. Dit is een recreatie uit de jaren ’50 van de vorige eeuw.

Rondlopend net buiten het park vinden we een bijna magisch plekje.

De rust rond de schrijn zorgt voor een magische sfeer.

Beeld bij de Shinto schrijn

Prachtig snijwerk.

Bezoekers van de schrijn in kimono.

Omikuji

Verschillende katten lopen rond bij de schrijn

Na vijven kun je gratis de Kintaikyo brug op.

Kintaikyo is prachtig uitgelicht ’s avonds.

lees verder: dag 8