dag 15

Relaxed fietsen

Er zat helaas geen ontbijt bij onze overnachting in, maar we hebben nog wat krentenbolletjes om op te overleven tot de volgende ‘konbini’ (convenience store) die zelden ver weg zijn, zeker in de stad. En inderdaad, vlak voor we in Nara de grote weg gaan verlaten voor het geplande fietspad, kunnen we ontbijten bij een 7-11.

Als we weer vertrekken begint het toch weer te regenen, maar vandaag gelukkig alleen buitjes, geen continue stroom regen.

Het fietspad van Nara naar iets ten westen van Kyoto is echt heel relaxed en ontspannen. Redelijk bewegwijzerd dus we hoeven ook niet veel te zoeken.
Af en toe is er de twijfel: het pad bovenlangs (over een dijk langs de rivier) of onderlangs, maar ze komen eigenlijk steeds weer bij elkaar, dus veel maakt het niet uit.

Ideaal zo’n fietspad.

Het verschil met gisteren is enorm, ook al is het wel weer een grijze dag.

Borden lezen in Japan blijft een uitdaging

Zo’n panoramafoto van een recht fietspad levert een vreemd resultaat op…

Kyoto in? Follow me!

Als we redelijk in de buurt aan het komen zijn en weer even op de kaart staan te kijken, komt er een Japanse fietser langs met wie we iets eerder al even hadden staan kletsen. Als hij ziet via welke route we Kyoto in willen, zegt hij een betere route te weten. Hij moet in de buurt van onze airbnb zijn dus: follow me!

Hij heeft er goed de sokken in en leidt ons dus reuze snel de stad in, grotendeels langs fietspaden. Inderdaad een kortere en rustigere route dan we anders gedaan zouden hebben.

Gelukkig had onze airbnb al gemeld dat een early check-in mogelijk is, als we geen probleem hebben met dat de schoonmaak nog bezig is. Super, want we staan precies 5 minuten voor de early check-in voor de deur van ons appartementje.

We drinken nog even wat uit de drankjesautomaat die ook hier weer staat (omkomen van de dorst in Japan zal je niet snel gebeuren…), parkeren onze fietsen in de stalling en dumpen onze tassen binnen.

Ook vervallen zooi in Japan, ergens past dat niet in mijn vooroordelen over Japan.

Kyoto blijkt fietsvriendelijk te zijn.

Ook in Japan zijn reigers echte stadsvogels geworden.

Oud en iets nieuwer contrasten in Kyoto.

De tempels staan nu eenmaal in een grote stad.

Het station is in al zijn lelijkheid ook een bezienswaardigheid.

Kyoto

Een hele middag extra om vast wat dingen te bekijken in Kyoto. Wat ons bij binnenkomst al opgevallen was: Kyoto is niet alleen maar mooie tempels en andere oude gebouwen. Het is ook gewoon weer een lelijke stad vol betonnen flats. Maar het is ook een fietsvriendelijke stad met veel kleine straatjes en er is ook genoeg om te bekijken.

In Kyoto zijn zoveel tempels en schrijnen dat het moeilijk is om keuzes te maken. Er zitten een paar boeddhistische tempels in de buurt (Higashi-Hongan-ji en Nishi-Hongan-ji), dus eerst daar maar eens heen. Ik kan niet helemaal ontkomen aan een licht Efteling-gevoel. Grappig wat je referentiekader is…

Binnenin is het deel waar je als gelovige kunt gaan zitten (op de grond) redelijk sober, strak Japans. Maar het achterste deel doet bijna katholiek aan in zijn opulentie. Wat me sowieso opvalt is dat de overeenkomsten tussen tempels en kerken misschien wel groter zijn dan de verschillen.

De tempels zijn zo groot dat zelfs met groothoeklens de ingang er moeilijk op te krijgen is.

Draken in Japan spuwen blijkbaar geen vuur maar water.

Ik ben bij kerken altijd dol op gargoyles en bij tempels vind ik dit soort beestjes altijd leuk.

Overal versieringen in de meest uiteenlopende stijlen, en toch is het een geheel.

Ik weet nog dat ik een jaar of 20 geleden voor het eerst in een Boeddhistische tempel binnen kwam, ik heb jearen zo’n plafond gewild!

Contrast tussen de Japnse tatami stijl en het opulente heiligdom.

Prachtig vind ik die klokken, maar het geluid dat eruit komt is niet wat ik verwacht had.

Op de kaart lijkt het Imperial Palace ook niet heel ver, dus dat is onze volgende bestemming. De afstand valt echter vies tegen en het wordt later en later. Onderweg komen we nog weer eens zo’n geweldige bakker tegen, dus eten een hapje tussendoor, en even later een plekje met ‘craft beer’, waar we belachelijk dure biertjes drinken.

Als we eindelijk aankomen bij het paleis, is dat echt al meer dan een uur dicht, dus we lopen alleen wat door het mooie park.

Mooie boom in het park bij het Imperial Palace

Tuinen aanleggen kunnen ze wel in Japan.

Metro

Omdat mijn voeten en knie zeer doen, besluiten we te kijken of we een keer de metro kunnen doen. De kaartjesmachine heeft gelukkig een Engelstalige optie en de route is simpel. Als de metro aankomt realiseren we ons wel dat het spits is: haringen-in-een-ton-tijd dus.

Bij het naar buiten gaan heb ik niet door dat mijn kaartje weer ingevoerd moet worden en gaan er allerlei alarmen af. Overigens zonder gevolgen: schaamte is voor de Japanners blijkbaar genoeg om dit te voorkomen.

We eten ’s avonds in een restaurantje in de buurt wat goed naar boven komt in Tripadvisor, maar het is wel heel toeristisch. De enige Japanners zijn de kok en de bediening. Lekker eten, maar niet wat we gehoopt hadden.

lees verder: dag 16