dag 21

Soms is het niet erg als een pas dicht is

Het ontbijt is inbegrepen dus we doen flink energie op voor onze fietsdag van vandaag. Noodles, rijst, miso soep, groenten en meer schuiven we naar binnen alsof we dagen niets gegeten hebben. Dat is wel leuk met een fietsvakantie: je hoeft je niet in te houden met eten!

We doen net of we het jammer vinden dat de Norikura Sky Line in juni nog dicht is (hoogste weg in Japan op 2715m en dus echt nog voorzien van sneeuw) en wij dus wel de alternatieve Abotoge pass moeten nemen. De Norikura Sky Line zal vast spectaculair mooi zijn, maar die extra kilometer hoogteverschil is denk ik voor ons wat te hoog gegrepen. Maar goed, de keuze is dus al voor ons gemaakt. Ik heb voor de zekerheid maar even geïnformeerd of iemand weet of Abotoge pass wel open is, en krijg bevestigende antwoorden.

Veel groen en bergen met sneeuw, het thema van de Japanse Alpen

Dat bord zegt dat het 8% is, mijn hoofd zegt dat ik het daar al zwaar mee heb….

Wegen op palen over dalen kom je zo mogelijk nog meer tegen dan tunnels, en dat wil wat zeggen.

Nee hoor, de pas moet nog komen!

Lange tunnel

Vandaag beginnen we gelijk met klimmen. Het valt me best tegen, tot ik hoor hoe snel we eigenlijk al omhoog gaan. Dan komt er een lange tunnel op onze route, met als alternatief een slingerweg. Met de tunnel van gister vers in het geheugen zie ik er flink tegenop en neig ik naar de slingerweg: dan maar meer klimmen!

Maar we gaan kijken, en wat blijkt: de tunnel gaat downhill. Daarnaast wordt er aan de weg gewerkt, dus geen tegenliggers. We roetsjen op bijna de maximaal toegelaten snelheid door de tunnel, en ik kies ervoor midden op de weg te gaan fietsen: haal mij niet in! Dit gaat perfect en de tunnel is zo niet vreselijk, maar eigenlijk heerlijk.

We denken met de tunnel stiekem de pas overgeslagen te hebben als we flink naar beneden afdalen. Als we een parkeerplaats opgaan om te genieten van het prachtige uitzicht, zien we echter op een bord dat de pas er nog aankomt.

Er is hier een restaurant, dus tijd voor een lunch, meer koolhydraten om te verbranden op de pas!

Abotoge Pass

Omdat er een alternatieve tolweg (met hele lange tunnel) voor auto’s is, is het op de pas heerlijk rustig. De algemene indruk is groen (supergreen!), menig tropisch regenwoud heeft moeite zo groen over te komen. Het is puffen en hijgen, maar vooral ook genieten. We zien de hoogteteller stijgen en weten dat we er bijna zijn.

Dan breekt het bos open en is het genieten van een magnifiek uitzicht op omringende besneeuwde pieken.

Bij het uitzichtpunt staat een Japanner met zijn hondje naast zijn auto. Hij rent naar zijn auto en komt terug met ijskoude blikjes thee. Hij duwt deze in onze handen en haalt ook nog een hand snoepjes! Zo lief! Het communiceren gaat moeizaam, maar we komen een eind. Hij heeft zelf vroeger ook een paar keer Japan rondgefietst. Als blijkt dat onze route ook door Nikko komt, waar hij in de buurt woont, biedt hij aan onze gids te zijn. Hij schrijft zijn adres en telefoonnummer op en laat ons een foto maken van zijn navigatiescherm zodat we zijn huis kunnen vinden. Ik moet nog zien of we daar gebruik van gaan maken, hij woont een uur buiten Nikko (uur met de auto of met de fiets?). Geen idee of dat praktisch is voor ons, maar wel een lief aanbod.

De pas is rustig en groen, heel groen. Voordeel: schaduw, nadeel: weinig uitzicht.

De vele spiegels maken de vele haarspeldbochten ietsje overzichtelijker.

Gevallen stenen genoeg gezien op de weg, gelukkig geen op ons hoofd gekregen.

Af en toe een doorkijkje met uitzicht.

En nog meer haarspeldbochten… bijna boven!

En dan ben je boven en wordt je getrakteerd op dit uitzicht!

De extreem vriendelijke Japanner die ons tracteert op koude drankjes en een handje snoepjes.

Stuwmeer Azusa lake.

Had ik al gemeld dat we in het regenseizoen waren? Wat een prachtig weer!!

Tunnels, tunnels en meer tunnels

Dan volgt de afdaling. Eerst een reeks bizar scherpe haarspeldbochten, tot onze weg samenkomt met de tolweg. Dan kunnen we ons gaan vermaken met de voorliefde van Japanners voor tunnels!

Op de komende 20km bevinden zich namelijk meer dan 20 tunnels!!! Waarvan verschillende van meerdere kilometers lang. Maar gelukkig allemaal naar beneden.

Dus: zonnebril af, lichten aan, even hyperventileren en gaan! Vreemd genoeg is het eigenlijk superleuk. Enigszins surrealistisch, enerverend, een soort achtbaangevoel. Alleen jammer van de uitlaatgassen.

Dan rijden we heel simpel naar Matsumoto en de stad in, nog steeds met name heuvel af. Aan het eind van de middag zoeken we een hotel op en boeken een best dure kamer. Maar onze kamer van gister past hier wel 3x in! On-Japans groot.

We zit plat naast wat straatjes met heel veel restaurantjes waar we een heerlijk plekje vinden en alweer genieten van belachelijk lekker eten!

lees verder: dag 22