dag 27 datum di 20-06-17 van – naar Chuzenji-ko – Kiryu via Hosoo pass (1150 of 1200m ?) km fietsen 91 km verblijf Kiryu Ace hotel De mooiste afdaling Vanaf onze camping aan het meer gaan we flink naar beneden. Via een reeks van meer dan 40 heftige haarspeldbochten scheuren we met een grote grijns op onze bek over de mooiste afdaling deze vakantie. De toeristen slapen blijkbaar nog, want de weg is zo vroeg nog heerlijk rustig en we stoppen regelmatig voor een fotootje. Maar het is weer niet te vangen in een foto. Als de weg samengaat met een grotere weg, wordt het helaas wat drukker, en de haarspeldbochten met uitzicht maken plaats voor een lange subtiele afdaling over een vrij rechte weg, zo richting Nikko. Voor de afdaling fietsen we eerst nog een stuk rond het meer, dat bevolkt wordt door aftandse bootjes in de vorm van zwanen, helicopters, auto’s en meer. We zien zo vroeg met name wat vissers. Het uitzicht is waanzinnig mooi, maar niet te vangen op de foto. Meer dan 40 haarspeldbochten, we hebben ze niet geteld, maar er stonden bordjes waarop ze wel geteld werden. Ja, dat is allemaal dezelfde weg, maar verschillende ‘verdiepingen’. Na iedere haarspeld maak je weer een foto omdat het zo mooi is, thuis lijken dan opeens alle foto’s op elkaar… Een panorama vangt nog het beste de combivan haarspeldbochten en uitzichten. Een lange rij rode mutsjes We gaan onze afslag richting Tokyo eerst voorbij om in Nikko de Kanmangafuchi Abyss te bezoeken. Behalve een paar kilometer op en neer, is het vooral ook een heel stel hoogtemeters eerst neer en dan weer op. De Abyss is een stuk minder dramatisch dan het klinkt, meer een lieflijk riviertje. Maar waar je voor komt is de enorme rij (stuk of 70) Jizo beelden met rode mutsjes en slabbetjes. Sommige missen hun hoofd, maar hebben toch zo’n gehaakt geval. Sommige beelden zijn echt helemaal weg, dan liggen muts en slabbetje op een paar verzamelde stenen. Leuk om gezien te hebben, en het levert een paar leuke foto’s op, maar of het de omrit waard was, zijn we nog niet helemaal uit. Een enorme rij Jizo beelden met rode mutsjes en slabbetjes bij Kanmangafuchi Abyss Jurjan past er mooi bij met zijn mutsje en rode shirt Alle Jizo’s zien er weer anders uit. Sommige zijn deels of helemaal verdwenen, dan liggen er toch een muts en slabbetje, soms op wat verzamelde stenen. Kanmangafuchi Abyss is meer een lieflijk riviertje Tunnel of pas? We klimmen Nikko weer uit en moeten kiezen tussen de nieuwe 122 met lange tunnel (waarschijnlijk omhoog en onduidelijk of er een fietspad is) of toch nog een pas. Jur neigt naar de tunnel, ik naar de pas. Gelukkig geeft Jur het eerste toe, want wat volgt is een vrijwel uitgestorven pas, een lieflijk weggetje dat soms wel steil is, maar regelmatig ook lekker op te fietsen. Deze route is zo’n 8km langer dan via de tunnel, maar echt superleuk. Het zweet loopt wel weer in straaltjes van ons af, ondanks de schaduw. Maar liever dan het mogelijke angstzweet in de tunnel. Naar beneden lijkt de weg een stuk steiler en biedt ie weer meer leuke uitzichten. De laatste pas was genieten dus! De Hosoo pass blijkt een heerlijk lieflijk weggetje. We verbazen ons regelmatig over bomen die zich staande weten te houden op bijna verticale wanden. Onder een bruggetje zien we een flinke ruggengraat liggen. Geen idee van wat voor beest het is, maar klein was ie niet. We hebben de pas vrijwel helemaal voor ons, we komen 1 fietser en 1 auto tegen. En het uitzicht is groen. Fietsen voor luie mensen Wat vervolgens volgt is een stuk fietsen voor luie mensen: veelal rustig naar beneden, weinig tot niet trappen en nauwelijks hoeven remmen, behalve voor wat foto’s. Want het uitzicht blijft maar fijn. En dan stopt er een automobilist om ons twee koude blikjes drinken in handen te duwen! Het blijft verrassend hoe vriendelijk de mensen zijn. Net als je denkt zo eeuwig verder te kunnen, begint de weg toch weer wat op en neer te gaan. De weg wordt ook drukker en smaller en de warmte zo weg van de bergen begint op te spelen. De uitzichten blijven fijn, weer een stuwmeer geloof ik. En als je even pauze wilt, is er altijd wel ergens een automaat. Of soms een hele rij zoals hier. Kiryu’s specialiteit: Himokawa udon Dat willen wij ook We pakken maar weer eens een hotel, want er is geen airbnb of camping in de buurt. Sowieso willen we liever niet kamperen want er staat zeer slecht weer op de planning. Daar mogen we niet over klagen want dat wordt pas de 2e regendag in het oh-zo-droge regenseizoen. We kijken op internet of er iets te eten valt in de buurt. Kiryu blijkt een specialiteit te hebben: Himokawa udon. En op spuugafstand van het hotel blijkt een restaurantje te zitten dat de lokale lekkernij serveert. Noodles in vellen, een soort grote lasagnevellen, die lastig op te pakken zijn met je stokjes, zeker nadat je ze in de bijbehorende saus/soep gedoopt hebt. Bestellen is een uitdaging, want de menukaart is alleen Japans en zonder plaatjes… Maar we zien dat onze buren de udon hebben. Dus we wijzen dat aan en dan komt er een andere kaart met tweee keuzes, we nemen de versie met een heerlijke groente tempura erbij. lees verder: dag 28 Dit delen:Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)