dag 17

Weer verder

Er zijn in Kyoto iets van 2000 tempels en schrijnen… Wij hebben er maar een handje vol gedaan, maar gaan toch weer verder. Het fietspad langs de rivier, waarop we met onze lokale ‘gids’ de stad zijn binnengekomen, loopt nog een stuk verder en komt even buiten de stad op de geplande route uit. Geen last van verkeer, onmogelijk de weg kwijt te raken, echt ideaal.

De weg vandaag heeft een paar hele leuke stukjes en is verder grotendeels gewoon oké. Een van de leukste stukjes zit langs het Biwameer, het grootste meer van Japan. Daar fietsen we vandaag een flink end langs, dus relatief vlak. Maar er steekt ook een flinke wind op, en uiteraard hebben we die tegen…

Dit is wel een van de beste manieren om een stad uit te fietsen.

Brug over het meer.

Je ziet door de bomen het meer niet meer.

Het meer is zo groot dat het er niet heel anders uit ziet dan sommige stukken zee.

De dichte camping heeft een beter uitzicht dan onze uiteindelijke kampeerplek bij de michi no eki.

Waar kamperen?

Op de kaart hebben we een camping gezien een kleine 8km van de route en we zijn aangenaam verrast als we zien dat deze zelfs met een bord aangewezen wordt. Minder aangenaam verrast als blijkt dat ie dicht is, en zelfs afgesloten met een hek.

Bij de michi no eki (stopplek met wc’s en restaurant en zo) aan de overkant gaan we vragen of zij weten hoe dat zit. Er wordt iemand opgetrommeld die drie woorden Engels kan. Na veel proberen denken we te begrijpen dat we ook hier wel ergens onze tent op mogen zetten.

Als we rondkijken en een bord zien met verboden voor tenten, besluiten we toch de campground nog maar eens te proberen. Met de fiets komen we wel langs het hek, er zijn wc’s, alleen geen water en dat kunnen we dan wel bij de wc’s aan de overkant halen. We besluiten dus toch hier de tent maar op te zetten, maar daar komt de meneer van de michi no eki aangerend. We mogen echt bij hen kamperen hoor, en in een winkeltje daar werkt een man die 2 keer Japan is rondgefietst.

Dus we lopen achter hem aan, communiceren heel beperkt met de fietser en willen daarna onze tent op gaan zetten. Dan komt er nog een andere man aan en we vrezen dat deze ons weg gaat sturen. Maar nee hoor, die brengt ons naar een net iets rustiger en vlakker stukje gras.

We kijken uit op een veldje waar bejaarde Japanners een spel spelen dat het midden lijkt te houden tussen croquet en minigolf en een van de heren komt met zijn hamer/club helpen onze haringen in de grond te slaan.

Het restaurant blijkt alleen tijdens de lunch open te zijn, dus we kopen weer een van onze standaard supermarktmaaltijden: inari sushi (tofu met rijst) en sushi rol met omelet, deze keer aangevuld met 2 soorten rijst en wat mochi als toetje.

Kamperen in Japan is best lekker!

lees verder: dag 18