dag 9

Energie problemen

Het hotel heeft een hele nare hoge piep in de leidingen als er iemand ook maar water gebruikt. Het houdt ons een deel van de nacht aardig wakker, maar gelukkig stopt het op een gegeven moment op. Omdat er geen mensen meer water nodig hebben, of toch weer stroomstoring? ‘s Ochtends blijkt dat er inderdaad weer geen elektriciteit is, en dus geen water. We vrezen weer een stinkende plee achter te moeten laten, maar plots gaat het toch weer werken gelukkig.

We hoopten op een ontbijtje in het hotel, maar helaas. Ook die energievoorziening loopt minder goed dan gehoopt. Nou moeten we toch nog boodschappen doen, dus dan maar even op de stoep van de supermarkt ontbijten.

Een mooie, maar zware route

De route is vandaag uitdagend. We volgen een rivier en verwachten dus redelijk vlak te gaan. Maar de naburige heuvels hebben hun uitlopers tot dicht naar de rivier en dus gaan we op en neer, terwijl de rivier mooi beneden ons kronkelt. Het zijn voornamelijk korte venijnige klimmetjes, maar af en toe ook slopende langere. Op en neer, slinger, stuiter… Ik ga al snel onderuit, maar weet zonder problemen van de fiets te springen.

De eerste 20 km is het vooral genieten. Met een grote grijns, al is het pittig. De dag is gelukkig koel begonnen. In de velden om ons heen hupsen kleine beestjes, een van de soorten grondeekhoorntjes die voorkomen in Mongolië. En de uitzichten zijn fenomenaal.

Al snel buiten Kharkhorin gaan we langs de rivier fietsen. We komen een hele rij mountainbikers tegen die (zonder bagage) een stuk makkelijker de weg op en neer gaan dan wij.

De wegkwaliteit is niet geweldig, maar zeker niet de beroerdste.

Wel erg leuk fietsen hier.

Uitputtend

Verderop wordt het zo mogelijk nog mooier, maar het is ook een behoorlijke uitputtingsslag. En dan is er nog gedoe met de ophanging van mijn stuurtas. Hij blijft maar uit de juiste stand zakken. En als ik ‘m steviger probeer vast te draaien, breekt een plastic onderdeeltje af. Met een noodreparatie blijft ie hangen, maar niet in handige stand. Hoe moet dit de komende weken??? We hebben nog heel wat kilometers stuiteren over slechte wegen te gaan. En de tas leunt op mijn voorlamp en schuurt tegen mijn remkabels aan.

Jur is vandaag meerdere keren een held, die hele stukken terugloopt om me te helpen de fiets naar boven te duwen. Het is ondertussen wel duidelijk: onze planning is te optimistisch. Ondertussen hebben we contact met een Facebook– en Whatsapp-groep over fietsen in Mongolië, hopelijk kunnen die helpen te verzinnen hoe we een stuk met ander vervoer kunnen regelen.

Een typische meerbaansweg in Mongolië.

En ook hier weer gieren.

Yaks zijn rare beesten om te zien.

Geen cowboy, maar een yakboy.

Te paard gaat hier echt sneller dan op de fiets.

Schaduw bij de rotsen bovenop de heuvel.

En mooie uitzichten vanaf de heuvel.

Voor de lunchpauze vinden we bovenaan de langste klim van vandaag een prachtig uitzicht en een rotspartij voor wat schaduw. De laatste 20 km zijn op zich weer beter te fietsen, maar ik ben zo vreselijk kapot dat ik echt niet meer verder kan. Rond zessen zetten we de tent op. Zo’n 10 uur onderweg voor zo’n 60 km… geen beste snelheid.

Even een stukje grasfietsen naar onze kampeerplek.

Mongolië, is de grootste camping die je je kunt voorstellen.

lees verder: dag 10