2019 Mongolië dag 4

dag 4

datum	zo 11-08-19
van/naar	Jirniin Tsagaan Nuur tourist camp – iets voorbij Lun
km fietsen	82 km
verblijf	wild kamperen (47°51′37.13″N 105°09′46.76″E)

Zon en wind

Het was ‘s nachts best afgekoeld, maar zeker geen sneeuwtemperatuur. Sterker nog: om 7.00 branden we de tent al weer uit onder een strak blauwe lucht. Het kwik stijgt al snel weer naar boven de 30 graden, wat mij zwaar valt. Vooral omdat er gewoon nergens schaduw is. De prachtige open vlakte betekent vrij spel voor zon en wind. De harde zijwind blaast ons regelmatig van de weg. Gelukkig richting een goed befietsbare grindrand en niet onder de vele auto’s en vrachtwagens.

Het ger kamp was toch iets verder van de weg af dan ik dacht… en terug moeten we heuvel op.

Kuddes met herders te paard of op de motor. Het gaat de komende weken een vast onderdeel van ons uitzicht vormen.

De rust, de leegte. Maar ook vrij spel voor zon en wind.

Ik ben niet vooruit te branden. Gelukkig heeft Jurjan vandaag een engelengeduld. Ik kan mezelf niet uitstaan en de drama queen in mij neemt vandaag wel erg de overhand. Met veel pauzes kom je op zo’n dag minder ver dan je hoopt, de licht glooiende goede asfaltweg is op zich makkelijk. Zware wind, felle zon en dit jaar eigenlijk niet getraind hebben zijn het probleem.

Mooi uitzicht en meer weer

Is het alleen kommer en kwel? Nee hoor, het uitzicht is prachtig, we spreken verschillende geïnteresseerde mensen, soms met handen en voeten, zien een kudde kamelen met een hoop kalveren het verkeer ontregelen door de weg over te steken en ik heb goed gezelschap.

En dan opeens een volkomen geel veld, koolzaad gaan we van uit.

Interessante opbouw van een elektriciteitspaal.

Paarse bloemen zo ver je kunt zien.

Een gemengde kudde met schapen, geiten, koeien… en kamelen!

Automobilisten zijn hier wel gewend aan overstekend vee. Maar voor ons is het heel bizar om te moeten stoppen voor kamelen.

Moeder en kind zijn weer veilig overgestoken.

Volgens mij leert iedereen hier al op jonge leeftijd rijden op een motor (en op paarden natuurlijk).

Om een uur of vier komen er wat wolken: welkome schaduw! Maar na verloop van tijd gaan die vriendelijke witte wolkjes over in een loodgrijze dreiging. Het is duidelijk: we fietsen slecht weer tegemoet. We gaan niet op zoek naar de mooiste kampeerplek, maar besluiten de tent toch maar op te zetten op het eerste het beste redelijk vlakke plekje. We spreken af: zodra de buitentent staat, eerst alles naar binnen en dan pas verder bouwen.

De fikse wind zwelt nog verder aan en rukt de tent bijna uit mijn handen. We gebruiken alle haringen om de tent – die gelukkig wel wat zwaar weer kan hebben – goed vast te zetten. Zodra de buitentent staat vallen de eerste dikke druppels. Zo snel mogelijk alles naar binnen en fietsen plat op de grond, zodat ze niet omwaaien en ook geen bliksem aantrekken.

Best spannend, kamperen met onweer, zeker op een dergelijke lege vlakte, maar veel keus hebben we niet. De tent schudt en klappert, maar de wind gaat na een half uurtje gelukkig weer iets liggen. De regen gaat af en aan en het onweer lijkt ver genoeg uit de buurt te blijven. Een paar uur later is het zelfs windstil.