dag 11

 

Het gaat echt even niet

Ik slaap diep maar onrustig. Ik droom over slapen – slapen – slapen. Halverwege de nacht word ik zo stijf als een plank wakker. Paracetamol, mijn lijf insmeren en weer slapen. ’s Ochtends sta ik op om een gat te graven en te vullen. En als ik terugloop naar de tent ga ik plots over mijn nek. Jur blijft rustig en stelt voor dat we een rustdag nemen. Ik zeg nog: wie weet gaat het over twee uurtjes beter, maar blij kruip ik mijn bedje weer in.

Ideaal is het niet. De zon brandt op de tent en al snel loopt de temperatuur op naar flink boven de 30 graden in de schaduw die we gecreëerd hebben met de slaapzak op het tentdak. Jurjan bouwt met sarong, tent en fiets een klein afdakje waar hij buiten kan zitten en nog een beetje wind kan vangen.

Gelukkig hebben we bouillonblokjes bij ons, en kan ik toch wat lunchen. Aan iets anders moet ik even niet denken. Rond een uur of 2 komt er echt wat wind en wordt het iets draaglijker, even later wolken en wat regen. De temperatuur in de tent zakt heerlijk naar iets van 24 graden.

Om half vier begin ik me eindelijk weer een beetje mens te voelen. Nu toch nog een stukje fietsen of echt nog maar even verder rusten? Toch wat extra rust. Een goeie beslissing want even later klatert er een fikse hoosbui op de tent. Als het weer droog is, gaat Jur nog maar eens water halen.

We hebben ons gisteren al gerealiseerd dat we mogelijk Mörön en Kövsköl niet gaan halen. We gaan onze route echt serieus inkorten en versimpelen. Ontzettend jammer. Misschien hier nog maar eens terugkomen zonder fietsen.

lees verder: dag 12