dag 30

Terug naar Zaya

Ik wordt een beetje gammel wakker, gelukkig hoeven we vandaag niet veel. Gisteravond hebben we het meeste al ingepakt, dus we kunnen rustig opstaan, ontbijten, uitchecken en een kilometertje fietsen naar het hostel.

We zijn er natuurlijk te vroeg, onze kamer is nog niet klaar, maar er is een zitkamer en koffie en thee, dus even wachten is geen probleem. Zodra we de kamer hebben gaan we de fietsen klaarmaken en in de doos stoppen.

We tellen ons geld, zou het nog genoeg zijn voor lunch en avondeten? We lunchen met heerlijke udon, met veel groenten. We lopen nog wat door de stad, kijken of we nog een mooi wollen (cashmir of yak down) kledingstuk willen kopen, maar vinden niets wat het helemaal is.

Toch nog maar even het bed in. Ik ben echt niet helemaal lekker en vannacht moeten we al weer om half vier of zo opstaan.

We gaan vanavond maar eens Indiaas eten, pinnen toch nog maar even iets bij, want we begrijpen dat dat mogelijk iets duurder gaat worden dan we onderhand gewend zijn. Dat klopt, zo duur hebben we hier nog niet gegeten. Het was wel lekker, maar we hebben beter gehad.

Om half negen liggen we al weer gedoucht en al in bed.

dag 31

Terug naar huis

Tien minuten voor onze wekkers afgaan worden we zelf wakker. Ik voel me gelukkig een stuk beter dan gister, ook al is het midden in de nacht. We staan gelijk maar op, dan hebben we misschien nog tijd voor een kopje thee of zo. Maar onze chauffeur zit al klaar, dus we sjouwen de boel toch maar gelijk naar beneden. Ik doe de bagage terwijl Jur samen met de chauffeur de fietsdozen doet. Ik geloof dat ik eigenlijk aan het kortste eind getrokken heb met deze verdeling.

Jurjan past nog net naast de fietsen in het busje, ik heb alle ruimte voorin. Wat een rust op de weg op dit tijdstip! Mocht je ooit Ulaanbaatar uit willen fietsen, dan zou je kunnen overwegen om dit dus om vier uur ’s ochtends te doen!

Inchecken gaat voorspoedig, al wil de medewerker ons bijna laten betalen voor ons 2e stuks bagage (de fiets). Maar voor ik de mail van Aeroflot tevoorschijn heb getoverd, heeft hij ook al gevonden dat wij gelijk hebben.

Ons vliegtuig heeft vertraging, maar aangezien we een overstaptijd hebben van 6 uur, maakt ons dat niet uit. In Ulaanbaatar hebben we een heerlijk comfortabele bank.

In Moskou kopen we met wat dollars een schandalig dure lunch, of eigenlijk 2e ontbijt, want we reizen terug in de tijd. Verder verwonderen we ons weer over het bizarre aantal gate changes dat hier omgeroepen wordt. Dit is volgens mij het meest chaotische vliegveld dat ik heb meegemaakt.

Zowaar heeft onze vlucht geen gate change en gaan zowaar bagage en fietsen mee naar Schiphol! In elkaar zetten gaat voorspoedig en al snel zitten we in de trein en voelt Mongolië al weer lang geleden en abstract. Morgen tijd voor jetlag en toch maar kijken of we een paar danslessen mee kunnen pakken.