dag 22

We verlaten onze kampeerplek weer denkend aan de douche die we vandaag gaan nemen.

Zwaartekracht en aerodynamica

Het lijkt vanochtend al warm, het heeft duidelijk niet gevroren. Als we op de fiets stappen is het al weer boven de 20 graden! En het wordt er uiteraard niet kouder op, zweten vandaag dus. Vooral omdat we meteen weer beginnen te klimmen.

11 km omhoog wordt gevolgd door 11 km kijken wie het snelst naar beneden kan op zwaartekracht en aerodynamica. Mijn zware bagage zou moeten helpen me sneller naar beneden te brengen, maar dat verlies ik toch echt. Lu is bijna onverslaanbaar, die duikt zo ver omlaag op haar racestuur dat je alleen nog maar een paar billen ziet en ze zoeft als een pijl uit een boog vooruit.

Hoe ver nog tot de douche?

Het is op zich geen lange afstand vandaag, maar we tellen af: nog zoveel km tot een ijsje, nog zoveel tot de lang verwachte douche. Het ijsje is redelijk snel bereikt, maar vlak voor Tsetserleg is er nog die onverharde heuvel die we op de heenweg ook al over moesten. Daar hebben we allemaal geen zin in, en hij blijkt vanaf deze kant nog een stuk erger.

Hij lijkt steiler en veel langer onverhard. Het is redelijk druk met vrachtwagens en werkverkeer. En extra stoffig want dat werkverkeer brengt nieuw gravel voor de weg. Kilometers lang stof happen. Een groot deel is te steil op een slechte ondergrond voor mij om te fietsen. Ik denk dat alleen Nicolas helemaal weet te fietsen. Maar ik sleur mijn fiets minstens de helft van de tijd vloekend en tierend omhoog.

Ik haat die heuvel uit de grond van mijn hart, maar hij staat tussen mij en mijn douche, dus ik zal overwinnen. Gelukkig komt Jur me de laatste paar honderd meter helpen duwen en dan is het tijd voor de afdaling.

Terug bij af, hier sloegen we op de heenweg af van het asfalt. We grappen even over nog een rondje, maar gaan toch maar richting Tsetserleg.

Beetje stoffig hier op de heuvel naar Tsetserleg.

Eindelijk boven! Nu nog weer naar beneden, nog meer stof happen.

Gewoonlijk een feestje, maar ik durf niet hard te gaan. Ik vertrouw de ondergrond niet en de helft van de tijd zie ik niets door de stofwolken van verkeer en de tegenwind die we vandaag maar weer eens hebben.

Terug in Tsetserleg

Dolgelukkig ben ik als de weg weer verandert in asfalt en we het stadje verder inrollen, terug naar Fairfield waar de heerlijke warme douche op ons wacht. Terug in de beschaving!

We besluiten hier twee nachten te blijven. Tot ons laatste briefje tellen we uit om de kamer te betalen, maar we komen net 2000 tugrik (nog geen euro) tekort. Moeten we dan echt eerst gaan pinnen voor we kunnen douchen? Nee, gelukkig springen Nicolas en Lu even bij.

lees verder: dag 23