dag 13

Een onrustige nacht en een korte fietstocht

Ik word wakker uit een hele rare droom, waarin een vriendin (E.V.) een andere vriendin (I.K.) uitlegt hoe je moet twerken… op de uitrit voor mijn ouderlijk huis. Een bezigheid die ik met beide niet kan rijmen. Het zijn de flarden dromen waardoor ik weet dat ik wel geslapen heb. Ik heb het idee dat ik de hele nacht wakker gelegen heb, luisterend naar het geklapper van de tent in de wind die een groot deel van de nacht woest blijft waaien.

Het is vanochtend weer grijs en frisjes en hoewel de wind weer tegen is, waait ie niet zo hard meer als gister. En we gaan vandaag maar een klein stukje, we willen in Tsetserleg toch echt gaan genieten van een heerlijke douche en een restaurantje.

Naast herders te paard of op de motor kun je dus ook een herder tegenkomen in een auto. Waarschijnlijk in de blijkbaar ultieme offroad auto, de Toyota Prius… Bizar hoeveel we er daarvan zijn tegengekomen.

Het grote beeld bovenop een heuvel is uiteraard ook weer voorzien van de blauwe sjaaltjes.

Interessante bewegwijzering, die pijl voegt echt heel veel toe.

Tsetserleg is vrij groot, dus we zien het al van ver liggen

Via een soort ereboog naar Tsetserleg.

In Fairfield guesthouse

We kiezen voor Fairfield, het heeft goeie recensies en het lijkt fietservriendelijk. Helaas alleen gescheiden bedden en gedeelde badkamer. Maar die is dan wel voorzien van een glorieus hete douche. Wat een genot na zoveel tijd. En de bedden zijn comfortabel, onze matjes hoeven niet opgepompt. Wat wel handig is, want allebei hebben we een licht probleem met onze fijne matjes: er is iets binnenin losgegaan waardoor er aan het voeteneind een dikke bubbel ontstaat.

Als we lekker zitten te lunchen begint er opeens iemand enthousiast naar ons te zwaaien. Ik denk, wat waarom is die Mongoolse dame zo blij om ons te zien? Heeft ze ons onderweg zien fietsen of zo? Maar dan valt het kwartje, ze is niet Mongools, maar Chinees. Chinees-Canadees om precies te zijn. Het is Lu, één van de fietsers die we in Ulaanbaatar ontmoet hadden. Zij blijken ook in het guesthouse te zitten. We wisselen wat verhalen uit, wij tippen haar voor de whatsapp groep, zij tipt ons voor de markt.

Zo’n overvloed aan fruit en groente hebben we al lang niet gezien!

We vragen ons af wat dat voor rare vormpjes zijn. Pasta denken we eerst, maar het is wat hier in Mongolië doorgaat voor kaas.

Sightseeing Tsetserleg

We bezoeken de markt, vinden we tenslotte leuk, en vullen gelijk wat voorraden aan. Ook niet ver weg zijn een tempel en een museum in een voormalige tempel. Het weer is ondertussen prachtig en we hebben vandaag tijd zat, dus tijd voor wat cultuur.

Boeddha beeld op weg naar museum en tempel.

Uiteraard met weer zo’n leeuwenbeeld ernaast.

We fotograferen het museum eerst even van buiten, maar besluiten het bezoek uit te stellen en eerst naar de tempel te gaan.

Een mozaiek op een schoolgebouw herinnert nog aan de Sovjet tijd.

De Galdan Zuu tempel is prachtig gelegen op de heuvel met de rotsen erachter.

De trappen naar de Galdan Zuu tempel.

Uitzicht over Tsetserleg

Het 7 meter grote Boeddha beeld komt mooi uit tegen de ondertussen weer blauwe lucht.

Boeddha en de duiven.

Het Zayain Gegeenii Süm tempel complex heeft de Sovjet tijd overleefd door een museum te worden.

We hebben weer extra moeten betalen voor het maken van foto’s, maar dat is wel de moeite waard.

Zijn dat nou hondjes op het dak?

Weer van die prachtige kleuren en patronen.

Gezellig samen eten

Als we ons avondeten zitten te eten bij het restaurant van het guesthouse, komen de Canadese fietsers Lu en Nicolas er gezellig bijzitten en we wisselen verhalen en routes uit tot we eruit gezet worden omdat ze nu toch echt dicht zijn. Blijft grappig dat je in zo’n groot land mensen vaker dan eens tegenkomt! Het zijn tot nu toe de enige vakantiefietsers die we zijn tegengekomen.

We hebben het onder andere over dat we eigenlijk naar Kövsköl willen, maar het niet helemaal aan durven qua tijd, afstand etc. Ik spreek uit dat ik het wel jammer vind niet bij de rendieren langs te gaan. Lu kijkt me wat glazig aan. ‘Reindeer? Reindeer are real?’ Ze had ze afgeschreven als fictie, net als de kerstman en zijn elfjes. Oh ja: ze kunnen niet echt vliegen en ze hebben ook geen rode neus.

Meer onrust in de nacht

Als we gaan slapen horen we de nachtclub hiernaast. Dat is weer eens wat anders dan een klapperende tent of galloperende paarden.

‘s Nachts lig ik dus weer wakker, het boem-boem-boem van de buren raakt me meer dan zou moeten op dit subtiele volume en het is benauwd en het dekbed te warm . Daarnaast kan ik maar niet komen op de naam van de Mongoolse band waar ik het in mijn laatste droom met iemand over had. (Waarschijnlijk Altan urag of Hanggai)

Dan springt Jur opeens op en begint aan zijn tassen te sjorren. Wat is er aan de hand? Hij heeft zich opeens bedacht dat ie zich niet kan herinneren voor het laatst zijn mapje met bankpas, creditcard en ov-kaart gezien te hebben. We zetten alles op z’n kop, maar niets te vinden. Ergens sinds Kharkhorin verloren blijkbaar. Knap zuur! Midden in de nacht passen blokkeren…

lees verder: dag 14