dag 4

datum ma 03-09-18
van/naar Almaty – Turgen
km fietsen 77,5km
verblijf Turgen hostel

 

Op weg!

Plan is 8.00 uur opstaan, en dat lukt zowaar! Het vooruitzicht om echt te starten doet wonderen tegen de jetlag blijkbaar.

Het begint niet ideaal, grote drukke wegen in de ochtendspits. Auto’s die langsrazen of juist voor je uit kruipen. Bussen die onverwacht optrekken, auto’s die te pas en te onpas in- en uitvoegen vaak om lifters mee te nemen, zelf voor moeten sorteren op een vierbaansweg en veel, heel veel gore dieseldampen inademen. Het doet je wel het Nederlandse millieubeleid waarderen.

We houden een pauze bij een wegrestaurantje en bestellen 2 thee. Betalen mogen we niet, uit haar onverstaanbare antwoord vangen we één woord op ‘present’. In Nederland maken we altijd grapjes over ‘Mag ik de rekening’ en dat we dan hopen dat er nee gezegd wordt. Hier gebeurt dat dus gewoon.

Na een kilometer of 40 worden de wegen iets kleiner en iets minder druk. Maar de dode hond langs de kant van de weg is een herinnering dat goed op het verkeer letten wel belangrijk blijft.

Ik moet mijn ritme nog vinden, heuvelop gaat niet best. De meeste hellingen zijn niet steil, al vindt men hier blijkbaar van wel. Iedere helling van zo’n 5-7% heeft een bordje met een hellingspercentage van 12%. Die moesten nog op, denk ik dan maar.

Turgen hostel

Tijdens een pauze met wat cola en iets wat verdacht veel lijkt op een empanada (financiële schade voor de totale lunch €1,-) boeken we een plekje in Turgen hostel. Het blijft handig zo’n smartphone!Het is even zoeken, want qua adres komt ze niet veel verder dan 9km ten zuiden van Turgen. Maar met wat heen en weer mailen komt het goed.

Als we afslaan vanaf Turgen hebben we opeens de weg bijna helemaal voor onszelf. Een tegenliggende auto stopt, de Roemeense man waarschuwt ons: “There’s not much up there!”. Ik wil bijna roepen:”I know! That’s what we come for!”, maar we houden het bij: “There should be a hostel”.

Bij de ingang van het National Park is het weer met handen en voeten communiceren, we betalen entree voor 3 dagen en hopen dat dat genoeg is. We krijgen geen bewijs van betaling mee, er wordt niets geregistreerd, we zijn benieuwd!

Bij het hostel worden we opgewacht door een stel prachtige Russische honden. Na een tijdje verschijnt de eigenaresse die opgelucht is dat we ook Duits spreken. We hebben het hele hostel voor ons alleen, nou ja, een van de katten, een ware schoonheid, wil haar domein wel met ons delen, tegen betaling van heel veel aaien.

De eigenaresse is blij dat we zelf eten mee hebben gebracht, er zijn alleen wat eieren en honing. Als we twee eitjes kopen, mogen we die ook al niet betalen. “Twee eitjes zijn te goedkoop” is de reden.

Tijd voor een douche en couscous!

lees verder: dag 5