dag 14 datum do 13-09-18 van/naar Tamga – Kyzyl-Tuu km fietsen 86km verblijf bij de buren van Guesthouse Jasmin (42°11′19.65″N 76°40′34.31″E) Een rustige start Net als bij het avondeten staan er bij het ontbijt bakjes koekjes en fruit en dergelijke. De overvloed aan abrikozen komen uit eigen tuin. En cake bij het ontbijt, mmm, voordeel van fietsvakantie: alles eten wat je wilt. De sfeer in het guesthouse is zeer ontspannen en we kletsen nog even met wat andere gasten. O.a. over hoe mooi het is bij Son Kul. Het staat op onze planning, maar ook op de nominatie om geschrapt te worden, wegens slechte steile weg en kou op 3km hoogte. Maar de verhalen trekken wel. We willen het wel gaan proberen. Maar nu eerst op weg naar Fairytale Canyon. Ik dacht dat we er al zo ongeveer waren, maar het blijkt toch nog 20km fietsen te zijn. We vonden ons uitzicht gisteren best mooi, maar vandaag zien we wat het had kunnen zijn. Met een opgeklaarde lucht kunnen we de bergen vele malen mooier zien liggen. Met een heldere lucht komen de bergen toch mooier tot hun recht dan gisteren met de regen. Zomerse temperaturen, bomen in herfsttooi en regelmatig zie je besneeuwde bergen. Alleen de lente mist in het rijtje seizoenen. Rode rotsen, blauwe lucht We zijn superblij met het weer, de prachtig gekleurde rotsen in de canyon steken prachtig af tegen de blauwe lucht. De temperatuur is aangenaam ook al is het heuvel op flink zweten. De grillige vormen in Fairytale canyon zijn prachtig. De rotsen zijn allerlei tinten rood, oranje geel. Er valt meer te klauteren dan we doen. Maar mijn hoogtevrees en Jurjan’s gekneusde ribben houden ons toch maar op de veiliger paden. De blauwe lucht steekt prachtig af tegen de gekleurde rotsen. De canyon is prachtig, maar niet heel groot, dus sneller dan verwacht zijn we al weer op onze route. We genieten van het intens blauwe meer rechts van ons en de afwisselende berggezichten links van ons. Vooral op die momenten dat we de weg even helemaal voor ons alleen hebben. We rijden langs een kleurrijke muur met een opulente poort en gaan eens kijken. Erachter zien we allerlei schilderingen en metalen objecten. Volgens de kaart moet het een of andere religieuze plek zijn (moslim?), maar wat die UFO daar dan doet? Prachtige uitzichten langs de weg vandaag Geen idee wie deze meneer is bovenop de berg. We komen langs een of andere religieuze plek. Volkomen leeg maar met allerlei schilderingen, sculpturen, versieringen. Schilderingen en bizarre metalen sculpturen. Intrigerend. Een UFO? Vast niet, maar wat dan wel? Omhoog, omhoog en toch maar weer omlaag Maar aan alles komt een eind, zo ook aan de relaxte route langs het meer. De weg buigt nu tijdelijk een stuk landinwaarts, om uiteraard meteen ook weer te gaan klimmen. We gaan een stuk verder dan verwacht vandaag. Op de kaart zien we weer een parkeerplek met overdekte picknickplekken. Waarschijnlijk met wc vermoeden we, misschien een goede plek om de tent op te zetten? Nog 11km, dat moet kunnen, denken we, ook al ben ik weer benauwd. Maar dan blijkt het laatste stuk opeens toch weer een pas te zijn. Eigenlijk geen energie voor, maar het is niet ver meer dus gaan en gaan. Op het laatst wil de knie eigenlijk niet meer, maar kom op: nog 700 meter. En dan: boven! De parkeerplaats: check, wc’s: check, overdekte picknickplekken: nope, maar boeit niet… Wat wel boeit: de grond is een en al rots, hier kun je geen tent opzetten! Maar goed, we zitten bovenop een pas, dus nu is het dalen! We kleden ons wat warmer aan en roetsjen naar beneden. Een Duits meisje op de fiets (ja, in 6 maanden hierheen gefietst) vertelt ons dat er verderop een dorpje aan een riviertje is en dat het daarna weer wat klimmen is. Naar beneden is heerlijk, warm ingepakt, prachtig uitzicht, en niets hoeven doen. Dan voel je je opeens weer mens. Overnachten, maar waar dan? Het riviertje ziet er mooi uit, met prachtig gras eromheen, maar het voelt toch wat raar om midden in een dorpje de tent op te zetten. Op maps.me zien we een aantal guesthouses, dus dat maar eens proberen. De eerste: no room, de tweede: no room… De derde en laatste op de kaart heet hetzelfde als de eerste (Jasmin) en ziet er niet echt uit of het een guesthouse is. Het huilen staat me nader dan het lachen, en aangezien ik geen derde afwijzing aankan, laat ik Jur het regelen. Communiceren met de jongen die opendoet gaat niet heel duidelijk, maar hij gebaart ons hem te volgen. Zo te zien gaan we weer terug naar Jasmin nr.1… Ik bereid me vast voor op weer weggestuurd worden, maar we stoppen een huis eerder! Een lieve vrouw neemt ons mee naar binnen en laat ons een grote, vrijwel lege kamer zien. Geen bedden, maar ach dat hebben we zelf bij ons. Doe maar! Maar voor je het weet worden er matjes opgestapeld en kussens en dekbedden en hebben we een ruim tweepersoons bed. Tussen alle grote nieuwe SUVs komen we ook nog een hoop oude Sovjet auto’s tegen. De dochter van onze gastvrouw komt ons voorzien van chocolaatjes en een kitten. We voelen ons zeer welkom! In rap tempo wordt er een heerlijke slaapplek voor ons gecreeëerd. Superovernachting We communiceren met handen en voeten en via woordenboekjes en Google translate als de internetverbinding meewerkt. We kunnen ook mee-eten en morgen ontbijt krijgen. De wc is uiteraard weer buiten, we moeten er zelfs de weg voor oversteken. Een plek waar we ons even kunnen douchen of wassen zien we niet echt, er is een kraan in de keuken/eetkamer, maar ik probeer toch maar met translate of er ergens is waar we ons een beetje kunnen wassen. Haar vertaling komt met Bathhouse? Geen idee of dat een rare vertaling is voor een badkamer of dat het om een publiek badhuis gaat of wat… maar ik knik toch maar ja. Ik wil graag van het zweet en het stof op mijn lijf af! We krijgen te horen dat we dan even een uurtje geduld moeten hebben en dat het wat extra kost. Maar goed: Totale kosten ongeveer €18,50 voor overnachten, avondeten, ontbijt en badderen voor 2 personen, dat moet kunnen! Het badhuis blijkt overheerlijk. We worden met een grote zaklamp door het pikkedonker weer naar het veldje gebracht waar ook de wc is. Een klein gebouwtje is gloeiend heet opgestookt, op de kachel staat een enorme pan met gloeiend water, ernaast een melkemmer koud water. Twee teiltjes en een schepemmertje staan klaar om het water te mengen naar de gewenste temperatuur. Hier kan geen douche tegenop! Dit zijn het soort overnachtingen waar ik wel blij van wordt. lees verder: dag 15 Dit delen:Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)