dag 1

datum vr 31-08-18
van/naar Utrecht – Almaty (via Schiphol)
km fietsen 5km
verblijf hostel Loco (43°13′50.69″N 76°53′35.93″E)

 

Vroeg vertrekken

Op de fiets richting het station verbaas ik me over de hoeveelheid fietsers die we op dit vroege uur tegenkomen. Veel studenten, voor hen is het waarschijnlijk juist laat, terugkomend van een donderdagavondje stappen.
Op het station blijkt dat we weer ouderwets veel extra tijd hebben ingecalculeerd, maar een trein eerder kan ook niet. Als een niet helemaal nuchtere jongen grappig denkt te zijn en net doet alsof ie Jurjan’s fiets wil meenemen, loop ik alvast tegen mijn ochtendhumeur aan. Gelukkig gaat de trein soepel en het fiets inpakken met niet meer dan het gebruikelijke gekibbel.

Bij inchecken blijkt dat we niet de stoelen bij de nooduitgang hebben gekregen waar we dik voor betaald hebben. In Frankfurt maar eens informeren waarom niet en hoe we dat geld terug krijgen. Hopelijk kan Jur zijn lange stelten wel kwijt!

We leveren bagage en fietsen in, betalen de bak geld voor het vervoer van de fietsen, en laten ons uitgebreid betasten door het douanepersoneel.

Gelukkig geen gemekker over de Forumslader, wat je nog wel eens hoort dat die niet mee mag. En dat zou zuur zijn geweest voor onze energievoorziening op de fiets. Hij is net nieuw, Jur’s ouwe e-Work is naar mijn fiets verhuisd zodat we naar hartelust stroom kunnen opladen.

Wachtend op het vliegtuig zien we dat ze de fietsen maar weer eens plat onder een stapel bagage hebben gestopt i.p.v. rechtop. €100,– extra per fiets betaal je, dan zou je verwachten dat ze er zorgvuldiger mee omspringen.

Laat aankomen

Ondertussen in Kazakhstan aangekomen. De beenruimte in onze nieuwe stoelen was verrukkelijk, en zonder de extra verantwoordelijkheid van de nooduitgang. Daar gaan we niet over klagen! Waar we wel over klagen is dat ze blijkbaar besloten hebben dat de fietsen wel in Duitsland achter mogen blijven!!! Maanden geleden geboekt en flink voor betaald, maar vervoer is blijkbaar optioneel.

Daar sta je dan, midden in de nacht, bij de Lost and found met personeel dat alleen Russisch en Kazakh spreekt…
Gelukkig is er een behulpzame man die wel wat kan helpen met vertalen. We komen er achter dat ze dan (als het goed is) met de volgende vlucht meekomen. Over ruim 24 uur… om 1.50 uur, midden in de nacht.

Zucht, daar gaat een dag.

Ondertussen begint onze transfer zich zorgen te maken over waar we blijven. Het duurt even voor we Whatsapp weer werkend krijgen en hem kunnen vertellen waarom we nog steeds niet buiten staan.

 

lees verder: dag 2