dag 11

Nog weer even duwen

We pakken een natte tent in, want gisteravond en vannacht heeft het verschillende keren geregend. Dat is even wennen na al die heldere luchten.

We hebben op ongeveer 2km hoogte geslapen en moeten nu eerst nog een paar honderd meter omhoog. Na een relaxte 7 km is het zover: het pasje. En uiteraard, zodra het weer steiler wordt, wordt ook gelijk de weg weer slechter. Dan maar weer twee kilometer duwen en sjorren. Maar met wat we gehad hebben, valt dit wel mee. De afdaling is zelfs grotendeels op de wielen te doen i.p.v. ernaast.

Net als vlak na vertrek vanochtend, komen we ook net na de pas weer twee fietsers tegen. We maken even een praatje. Ook zij zijn een maand of 6 onderweg, dat lijkt haast de standaard reistijd van West Europa naar Centraal Azië te zijn. We wisselen weer wat Tenge tegen Som, en wisselen informatie uit over de route die te wachten staat.

De fietstocht naar Karakol is goed te doen na de pas. Jammer van de tegenwind, maar liever vandaag dan gister! Kirgizië oogt voorlopig best anders dan Kazakhstan. We verbazen ons over de hoeveelheid bomen, en het is ook meer bewoond dan verwacht. Dat laatste heeft er wellicht mee te maken dat we nu een wat grotere weg volgen.

Onze aluminium rossen hebben het veldje vannacht weer gedeeld met echte paarden.

Valt niet mee om de koeien voor te blijven!

En ja hoor, de weg gaat omhoog en wordt gelijk ook weer slecht.

Bijna boven!

Wat wordt je stoffig als je zo’n kudde tegenkomt op de weg!

Karakol

We besluiten in Karakol naar een B&B te gaan die goed aangeschreven lijkt te staan. We zien nergens een bordje, maar we vragen het na en ja hoor we zitten goed. Alleen hebben ze geen kamer voor ons, maar hij brengt ons naar de buren, waar we een hele ruime luxe kamer krijgen voor ongeveer €25,-, helaas zonder ontbijt. We genieten met volle teugen van de eerste warme douche sinds Turgen hostel en spoelen een dikke laag stof van ons lijf.

We regelen ook een nieuw SIM-kaart. Dat gaat per week of per maand, nou doe dan maar een maand… 35GB is het kleinste pakket!!! In Nederland kom ik nog niet aan de 1GB per maand. Ik wil hier alleen wat kunnen Whatsappen, af en toe een overnachting boeken, Google maps raadplegen als maps.me reden tot twijfel geeft en soms eens een fotootje delen op social media. Nou ja voor die €8 ga ik er me ook niet druk om maken.

Geld hebben we in een eerder dorpje al geregeld, laatste wat op onze agenda staat is wat lekkers eten. Dat lukt bij Kafe Kaynar. Ik had lage verwachtingen van de Kyrgyz cuisine, maar het eten is echt heerlijk. Hooguit wat veel. Ik barst bijna uit elkaar als we naar huis lopen.

Jurjan lijkt ondertussen toch meer last te hebben van zijn rib. Vannacht maar een goed slapen in ons luxe bedje en kijken hoe het morgen is. Karakol is één van de grotere plaatsen op onze planning, dus mogelijk toch even bij een dokter langs?

Geen idee wie meneer Abdrahmanov was en waarom hij zo’n groot standbeeld heeft, maar dat denk ik te ontcijferen op een andere foto.

Het idee van wat een gezellig restaurant is is daar wat anders dan hier. En de rest van de vakantie zit Careless whispers in mijn hoofd, met dank aan het karaoke-bandje dat op repeat lijkt te staan.

Het eten is vele malen lekkerder dan verwacht. We zullen nog regelmatig Lagman bestellen!

lees verder: dag 12