dag 21

uitzicht vanaf onze veranda

Het is dat je weet dat het een meer is en geen zee…

De wind een beetje zichtbaar gemaakt

Ruim voor acht uur zitten we braaf klaar, te wachten op de afgesproken transport. Maar die komt maar niet en komt maar niet. Maar goed dit is Afrika, dus je weet dat je wel vaker moet wachten.

Maar als er om 9.00 uur nog niemand is, gaat Jur bij een nabijgelegen benzinestation wat proberen te regelen. Dat lukt gelukkig stukken beter en binnen een uur zitten we met fietsen en bagage comfortabeler dan verwacht en met een afgesproken prijs op nog niet de helft van wat we gevreesd hadden.
De foute muziek galmt door de auto, de rit is relaxed, onze chauffeur super aardig.

Terwijl we aan het wachten waren op onze oorspronkelijke transport, leek het bijna windstil, maar vanuit de auto zie ik de begroeiing weer flink wapperen in de wind. Ik geniet van het gemak en comfort, maar voel me ergens ook wel de standaard rijke toerist, met 3 mensen in een auto. Vóór ons rijdt een vergelijkbare auto (7 persoonsauto) met een stuk of 20 Malawianen erin gepropt. De achterklep staat open voor extra ruimte.

Een deel van deze tocht hadden we overigens sowieso niet kunnen fietsen, want door Nkhotakota national park mag je niet fietsen, dus dan was het of enorm omrijden, of voor een deel transport regelen. We zien onderweg geen beesten, maar het is toch een mooie rit. In het park is de weg vrij beroerd, het hobbelt flink. Onze chauffeur moppert op de typische government-auto’s, dure witte pick ups met 1 iemand erin, die als een idioot over de hobbels heenrijden, omdat ze reparaties toch niet zelf hoeven te betalen.

Vlak bij de lodge worden we voor het eerst gestopt bij een politieblokkade. We zijn er de afgelopen weken al heel veel tegengekomen, maar fietsers mogen altijd gewoon door. Een auto met fietsen erin is daarentegen reden voor de blijkbaar toch corrupte politie om onze chauffeur een boete op te leggen. Wij besluiten die voor hem te betalen want hij is zichtbaar uit zijn doen.

Aangekomen in de lodge is het alles wat ik hoopte en meer. Een hele ruime kamer plat aan een rustig strand aan het meer met een heerlijke douche, onze eigen veranda, koffie en thee… Net een fractie duurder dan onze ‘executive’ kamer in het Mame Motel, maar in dit geval het geld wel dubbel en dwars waard. We spenderen een rustige middag uitkijkend over het meer en voel me heerlijk.

Morgenochtend gaan we weer een walking safari doen, met waarschijnlijk olifanten. Vakantiemodus is weer aan!

lees verder: dag 22