dag 16

Koedoe

Prachtig vogeltje, geen idee wat..

nogmaals een worsteboom, zo’n worst wil je niet op je hoofd krijgen! Erg zwaar. De nijlpaarden schijnen ze wel te eten.

Kleine man met groot geweer

Ook veel jongen bij de nijlpaarden

Net als in Kuti blijkt dat de wandeling niet vreselijk veel toevoegt. Precies als we vertrekken zien we koedoe, tijdens de wandeling ‘alleen’ meer nijlpaarden, impala’s en bavianen. Grootste voordeel is dat we de nijlpaarden van wat dichterbij kunnen bewonderen en het uitzicht op een andere kant van het Kazuni meer is fraai.

Het geweer van de gids is bijna groter dan de man zelf, bij navraag blijkt dat het niet is om aanvallend wild af te schrikken, maar stropers. Stropen blijft een probleem in een land dat zo arm is dat de korte termijn van een volle buik dringender is, dan de lange termijn van inkomsten via toerisme.

Terug bij ons hutje worden twee minibusjes toeristen uitgeladen die hier komen wachten op de olifanten die vanaf een uur of 10 of 11 verwacht worden. De olifanten zelf hebben daar andere ideeën over. Wel zien we in de verte wat wrattenzwijnen. Maar net als ik er wat dichter naartoe wil, rijdt een van de busjes vol die kant op en rennen de varkens het bos weer in.

Toeristjes kijken is een stuk minder magisch dan olifanten. Gelukkig is er een groep van minstens 50, misschien wel 100 bavianen die in een lange processie langs ons trekt. Ze nemen allemaal dezelfde route waarbij ze over een geul moeten springen. We genieten van de koddige sprongetjes.
’s Avonds wordt de groep Britse twintigers vervangen door een aantal grote gezinnen in Malawi wonende Indiase moslims. We worden uitgenodigd om mee te eten, maar we hebben ons maaltje al op.

Cactusbomen

een deel van de lange stoet bavianen die voor ons huisje langs trekt

Zonsondergangen zijn kort maar krachtig

lees verder: dag 17