dag 4

datum	Maandag 22-08-22
van/naar	Mexborough – Glossop
km fietsen	66km
verblijf	Travelodge (53°26′33.26″N 01°56′54.33″W)

Natte tent

Gisteren leuke gesprekken gehad met een stel in de leukste caravan (een knalblauwe go-pod) en een andere fietser, een Duitse uit Berlijn, die ook de Trans Pennine aan het fietsen is. Dat maakt de sfeer op zo’n camping gelijk leuk.

Als we ’s ochtends buiten aan het ontbijten zijn, begint het helaas te regenen. Zodra het ontbijt op is, is het gelukkig al weer droog. Ergste probleem is dus een natte tent, en ach als dat alles is. De Duitse fietser had haar tent net bijna droog van de nacht en heeft ’m snel het sanitairblok ingehaald. Wij pakken de tent maar gewoon nat in, het zal zeker de laatste keer niet zijn.

De Pennines

Met droog, lekker fietsweer beginnen we aan het echte Pennine gedeelte van de Trans Pennine Trail, oftewel: we gaan klimmen. Het is hier niet voor niks het Peak district! Grotendeels is het klimmen overigens zeer subtiel, maar af en toe gaat het opeens heel steil. Een steil stuk op gravel red ik echt niet, dan maar even lopen.

Gelukkig heb ik om 12 uur mijn poot stijf gehouden toen we langs een cafeetje kwamen en hebben we dus wel een lunch achter de kiezen. ‘Vind je het niet wat vroeg?’ ‘Ja, maar weet maar eens wanneer we weer wat tegenkomen’ ‘da’s ook weer waar’… Vanaf dit punt besluiten we dat we in het vervolg zeker vanaf 12 uur al gaan zoeken naar een lunchplekje, want je weet nooit hoe lang het anders duurt!

Omleidingen en klimmen

Vandaag is overigens ook een dag van omleidingen, diverse stukken zijn afgesloten om veiligheidsredenen / reparaties. Het begin en einde van de omleiding wordt steeds duidelijk aangegeven. Daartussen word je enigszins aan je lot overgelaten.

De zwaarste helling vandaag zit op het einde van de klim. Gelukkig ondertussen op asfalt, want stijgingen tot 14% wil je al helemaal niet doen op onverharde wegen. Bovengekomen is het uitzicht over onder andere paarse heuvels een beloning an sich. De dreigende loodgrijze lucht erboven maakt ons wel wat zenuwachtig, afdalingen zijn niet ideaal in de regen.

Afdalen

Ik kijk wel uit naar de beloning van een afdaling. Die blijkt echter onverhard, en deels zo steil dat naar beneden gaan haast nog langzamer gaat dan naar boven. Sommige stukken zijn meer een soort trap (maar dan van gras en stenen) dan helling en zelfs Jurjan loopt stukken hiervan! Spannend maar ook wel hilarisch. We zijn vooral blij dat we niet via deze kant naar boven hoefden!!

Op een volgend steil stuk, nu weer met gravel, vallen de eerste dikke druppels uit die grijze lucht. Ah nee hè? Maar gelukkig is het dan even gedaan met de gevaarlijke afdalingen en krijgen we vriendelijk paadjes tussen bomen door.

Doorfietsen in de regen

Het regent ondertussen hard, maar het is niet koud. De vraag is dan: gaan we naar de camping vlakbij of fietsen we gewoon nog verder in ons regenpak? Een halve middag en mogelijk de avond alleen maar schuilen trekt ons vandaag niet, het fietsen gaat nu juist wel weer even lekker, dus: verder dan maar!

Rustig, onverhard en met de subtielst mogelijke afdaling fietsen we een stuk lekker door.

Bewegwijzering

Vandaag is de bewegwijzering grotendeels niet gedaan met de duidelijke blauwe bordjes met het logo van de trail en icoontjes waaruit blijkt dat dit ook voor fietsers is. Het zijn nu veelal slecht leesbare houten bordjes waar vaak niet meer op staat dan TPT.

Maar één van die bordjes – zowaar met een fiets-icoon – stuurt ons van ons heerlijke pad af, een nieuwe steile afdaling af en naar paadjes die af en toe doen denken aan onze hindernisbaan van de eerste dag.

De regen zat

Uiteindelijk komen we in de buurt van Hatford weer op een wat grotere weg. We zijn de regen ondertussen wel weer zat. Een pub! Helaas dicht… maar een paar honderd meter verder doet een pub-eigenaar zijn pub The Pear Tree juist open.

Druipend worden we binnengelaten. Hij, en zijn vrouw Tina (lezen we op zijn tattoo) zijn nauwelijks te verstaan, maar toch hebben we een gezellig gesprek. Ze helpen ons uitgebreid met het zoeken naar een geschikte slaapplek, want in kamperen hebben we vandaag geen zin meer.

Buiten bij de Travelodge blijkt geen geschikte plek voor de fietsen, maar ze mogen mee naar de kamer. Helaas wordt de lift net gerepareerd, er zijn geen kamers op de begane grond en is de 1e verdieping al helemaal vol… Ja hoor, we mogen fietsen en bagage weer trappen op sjouwen naar de 2e verdieping.

We trakteren onszelf op een heerlijk Indiaas menu bij een restaurantje om de hoek en zitten halverwege de maaltijd al bijna te pitten. Ik kan mezelf er nog net toe zetten deze aantekeningen te maken.

lees verder: dag 5