dag 14

datum	Donderdag 01-08-2022
van/naar	Brecon – Newport
km fietsen	96km
verblijf	Tredegar House Country Park Club Site (51°33′45.97″N 03°02′00.45″W)

De laatste lange klim in Wales

Vanochtend de laatste lange klim op de Lon Las Cymru. Maar de Britten tonen ons vandaag dat ze het wel kunnen: een lange subtiele klim. Grotendeels 2-3% met uitschieters naar de 5. De weg naar boven is voor een groot deel op een autovrije weg, heerlijk! Wel onverhard en de grotere stenen halen de vaart er wel een beetje uit, maar dat mag de pret niet drukken.

Het laatste stukje is nog net even wat harder werken en tikt nog net even de 10% aan, maar als we de verharde weg zien die dichter bij de rivier loopt en die op een heel kort stukje dezelfde klim moet maken waar wij 10km of zo over hebben gedaan, zijn we extra blij met onze route.

Gemoedelijke route

De route vandaag loopt samen met de Taff trail, een gemoedelijke, regelmatig idyllische route door een vallei. Korte scherpe klimmetjes zijn wel aanwezig, maar de tendens is een makkelijke route. Vooral in vergelijking met de rest van de ncn8.

Als we eigenlijk wel op zoek willen naar een lunchplek, blijk ik eerst nog een lekke band te hebben, met dank aan een stukje metaal. Helaas het wordt dus toch weer een late lunch, vooral omdat het bij de inn waar we wat gaan eten reuze druk is en we daar dus ook nog even moeten wachten. Gelukkig met een stuk beter resultaat dan gisteren!!

Omdat het allemaal wel lekker loopt, besluiten we een redelijk lange rit te doen vandaag en vinden op de kaart een camping nog zo’n 40 km verderop. Dus vandaag verlaten we de ncn 8 en gaan een stuk verder op de 4. De gpx track die we van de 4 hebben is helaas weer knap beroerd, met heel weinig datapunten en we moeten juist door vrij veel sluip-door-kruip-door-weggetjes navigeren door bewoond gebied. Gelukkig heeft Jurjan in een andere app een betere versie, maar ik niet dus hij moet mij sturen wanneer ik de bordjes niet goed zie.

Paniek en ergernis

Op een druk punt met heel veel wegen, hoor ik hem niet als ik een verkeerde interpretatie maak en dan, midden op een grote vluchtheuvel, met minstens 6 mogelijke richtingen en geen idee waar ik nou heen moet, ben ik Jurjan kwijt. Om me heen mensen en auto’s, winkels, verkeerslichten en drukte, maar waar is Jurjan. Ik zie hem niet en opeens voel ik me een kind van 3 die zijn moeder kwijt is. Domme paniek.

Ik stuur een sms-je, maar zoals we al eerder gemerkt hebben: die komen soms niet of pas na een uur aan. Net als ik dan maar ga bellen, zie ik hem zwaaien. Geërgerd staat hij me op te wachten. Je ziet toch dat ik die kant op ging – nee want je zat achter m e- je hoort me toch roepen deze kant op – nee want er is hier zo veel herrie…

Even verderop moeten we een bruggetje op, je kunt niet echt zien wat eraan komt, alleen dat ie steil is en dus dat je vaart moet maken. Net als ik het bruggetje op wil draaien, doemt er een grote bus op, die de hele breedte van de brug nodig heeft. Ik schrik me kapot en ga bot op de rem. Jur botst enigszins achterop mijn fiets. Ik kijk om en zie een boze blik. Ja wat moet ik dan? Maar onder de bus rijden?

Het wordt me even te veel en de drie-jarige van daarnet zet het nu toch echt op een blèren. Later blijkt dat ie helemaal niet boos is dat ik remde, maar nog geërgerd over de eerdere situatie. Maar dan merk je dat ik toch wel moe ben ook al was het zo’n gemoedelijke tocht vandaag.

Het laatste stukje valt me zwaar, natuurlijk eindigen we weer met een klimmetje en stom genoeg is nu die paar procent me eigenlijk wel teveel.

Gelukkig kunnen we nog net terecht bij de camping, ze waren de receptie net aan het afsluiten, en we hadden niet geboekt. Een lange hete douche maakt heel veel goed.

Morgen verlaten we Wales alweer en vanaf morgen gaat het waarschijnlijk regenen. Nog ruim 800km te gaan en daar hebben we nog een dag of 16 voor. Dus af en toe een kort dagje om te schuilen is zeker een optie!

lees verder: dag 15