dag 10

datumZondag 28-08-2022
van/naarGroeslon – Tal-y-bont
km fietsen67km
verblijfik denk Llwyn Griffri Touring & Camping Site (52°46′26.76″N 04°05′13.41″W)

De vergeten ochtend

De route begint met nog een heerlijk stuk pad zoals gisteren eindigde. We rijden niet meer langs een spoorlijntje maar vermoedelijk ligt dit pad over een voormalig spoor, dus we klimmen heerlijk geleidelijk. Je weet dat dat niet eeuwig duurt, er moet geklommen worden vandaag.

Ik moet bekennen dat ik van de ochtend niet meer veel weet als ik – ’s avonds, helemaal stuk – de aantekeningen aan het typen ben. De foto’s tonen me nu dat de route die ochtend langs mooie stukken gegaan is.

Wat ik nog weet is dat toen we niet snel genoeg een open lunchplek vonden en dat we wat lekkers gekocht hebben bij de Tesco en dat op een bankje met mooi uitzicht hebben genuttigd. Niet heel lang daarna begint het stuk waardoor ik de ochtend vergeten ben.

The never ending hill

We slaan een weggetje in met een bord 20% en dat is niet gelogen. Het is het begin van een martelgang. Over schattige weggetjes met regelmatig mooi uitzicht, maar een martelgang evenzogoed. We doen 2 uur over iets van 5 of hooguit 7km.

Zelfs Jurjan moet aardig wat lopen, maar ik sleur bijna het hele stuk mijn fiets naar boven. Als er auto’s over het weggetje komen moet je de berm in, of regelmatig je plat tegen een muurtje persen als er geen berm is.

De kuiten branden, de armen verzuren, het zweet loopt in straaltjes van mijn lijf en in mijn ogen. Ik ben al lang blij dat het vandaag bewolkt is, anders weet ik niet hoe ik het zou overleven.

Jur gaat iets sneller (of eigenlijk iets minder langzaam) en al snel zie ik hem niet meer. Maar ik weet dat ie boven op me zal wachten. Bij iedere bocht die ik neem, hoop ik hem te zien, want dat betekent het einde van het slepen (in ieder geval voor een tijdje) maar een tegemoetkomende automobilist vertelt me dat dit ‘the never ending hill’ is en adviseert een pauze. Ik stuur Jur een berichtje dat ie mogelijk wat langer op me zal moeten wachten en sta even uit te puffen. Ik scheld de weg uit en eenmaal echt boven gekomen sta ik gewoon even een potje te huilen.

Zadels

Na een pauze gaan we weer verder, even wat relaxter en vlak na de top maken we een praatje met een aardig stel dat daar woont. Ze staan erop dat we ons water bijvullen (ook al hebben we nog zat, want veel te veel die heuvel opgesleept). En we hebben het even over de fietsen. De man vraagt of we Brooks zadels hebben. Ja, Jurjan wel, maar ik niet. Ik heb een Gilles Berthoud, want Brooks heeft geen zadels die breed genoeg zijn voor ‘big bottomed girls’. ‘Turn around’ zegt hij. En als ik dat doe: ‘Yes, I have a tractor saddle for that!’

Zoals beloofd is het dan een flink eind waarbij we niet meer hoeven trappen. Maar 2 uur naar boven voor zo’n 5 minuten naar beneden voelt toch als licht oneerlijk!

Vervolgens krijgen we nog verschillende klimmetjes, duidelijk minder lang, maar de vermoeide armen moeten toch nog diverse keren sjorren.

Campings galore

De eerste camping die we proberen is helaas volgeboekt, dus toch nog maar even verder. Gelukkig liggen in Tal-y-bont stapels campings plat naast elkaar en de eerste die we daar proberen heeft nog wel een plekje voor ons. Een paar minuutjes lopen langs een superleuk bospaadje brengt ons nog even naar een koud biertje, waarbij ik bijna in slaap tijdens het typen van dit verslag.

Gelukkig hebben we bij de Tesco vanmiddag ingrediënten gekocht voor een overheerlijke bietensalade. Lekker makkelijk, snel en precies waar mijn lijf zin in heeft.

Dat wordt weer vroeg in slaap vallen denk ik!

lees verder: dag 11