dag 22

datum	za 18-09-2021
van/naar	Wernigerode – Bad Gandersheim
km fietsen	86km
verblijf	Kur-Campingpark (51°51′58.3″N 10°03′04.89″E)

Moeilijk starten

Ik wil vandaag in bed blijven, mijn bed thuis om precies te zijn, met een grote thermoskan thee en mijn boek of een dvd en met de wc op een paar stappen afstand.

Maar nee, ik moet me naar de andere kant van de camping begeven met darmkrampen. En extra vroeg opstaan want mijn voorband is echt zacht vandaag, dus die moet geplakt. Met een niet te vinden gaatje, dus maar weer naar het sanitair om het met water te proberen. Daar vind ik het als ik de moed bijna heb opgegeven. De achterband is ook iets zachter dan moet, maar daar dan maar gewoon wat extra lucht in.

Ondertussen is duidelijk: het is koud vandaag, dus na het ongelooflijke gehannes met mijn band, besluiten we vandaag toch maar met lange broek en jas aan te vertrekken.

Dramaqueen met puthumeur

Het is koud en grijs en miezerig, en daar gaan we weer klimmen. Zowaar een redelijk lang stuk door het bos dat scheelt. Maar de miezer gaat harder en we hebben behoefte aan wat warms, maar alles is dicht. Bij een bakker kopen we wat lekkers maar ze heeft geen warm drinken en geen plek om even te zitten.

Verder dan maar weer. Bij een supermarkt maar vast boodschappen, dan hebben we vandaag en morgen in ieder geval wat te eten. Want supermarkten doen hier niet echt aan zondagsopening.

Als we weer gaan klimmen wordt duidelijk: mijn achterband gaat ook niet goed. Serieus probleem want blijkbaar zit de oorzaak nog in mijn buitenband, maar we kunnen het allebei niet vinden.

Als ik nat en koud en met mijn puthumeur weer loop te worstelen met mijn band barst ik gewoon in janken uit. Ik kan ook niks en ik wil niet verder etc. Het standaard drama zeg maar.

Toch genieten

Maar waar ik me van mijn slechtste kant laat zien, laat de Harz zich vandaag wel van z’n goeie kant zien. Ja het klimmen is nog steeds heel zwaar, maar nu veelal in het bos en met meestal vrij goeie onverharde wegen. De uitzichten zijn wat grijs en bewolkt, maar ze zijn er wel. En de klimmen zijn vaak juist wat langer en net iets minder stijl waardoor je in een ritme terecht komt.

En daar waar ik vanochtend het bijltje er bij neer wilde gooien, begin ik tijdens de middag te genieten. Het is hier prachtig en vandaag is het het harde werken waard.

Ik had het niet verwacht, maar we halen de geplande camping, ook al komen we pas om 6 uur aan. Tijd voor douche, eten, verslag schrijven en met boekje in bed. Nou maar hopen dat morgen de banden niet weer plat staan.

lees verder: dag 23