dag 7

datum do 13-09-2012
van – naar Ialatsara – Ranomafana National Park
km fietsen 45 km
verblijf camping bij de ingang van het National Park

Spaakbreuken

Na iets meer dan 10km slaan we zowaar van route 7 af! We nemen de RN25 naar het oosten, richting het eerste echte National Park dat we gaan bezoeken: Ranomafana. De weg is onverhard, maar zeker niet slecht. We zijn dan ook verbaasd als we een ‘ping’ horen… de eerste spaakbreuk van mijn fiets! Natuurlijk net op een druk stukje weg. Dus onder veel interesse van de lokale bevolking gaan we uitpuzzelen hoe we bij onze nieuwe fietsen een spaak moeten vervangen. Achtertassen van de fiets af, reservespaken tussen de tentstokken vandaan vissen en even kijken en overleggen. Gelukkig blijkt het vervangen van een spaak bij een Rohloff-naaf extreem simpel te zijn! Geen gezeur met kransjes die je moet verwijderen, je kunt er probleemloos bij.

Dus al snel kunnen we weer op weg. We zwaaien naar ons publiek en hup verder fietsen. Maar wat schetst onze verbazing? Niet heel veel later: nog een spaakbreuk! Deze keer op Jurjan’s fiets. Volkomen bizar. Op de oude fietsen hebben we zeer zelden spaakbreuken gehad, ik denk misschien 3 in zo’n 10 jaar tijd? Met hele zware bepakking over de ripio in PatagoniĆ«? Nul spaakbreuken! Deze vakantie, met veel betere wegen en net nieuwe fietsen, hebben we er in totaal ik geloof 13…

Met twee dingen zijn we reuze blij: het gemak waarmee de spaken te vervangen zijn en de alom aanwezige fietsenmakers in Madagascar die spaken op de juiste maat verkopen!

Ranomafana

Het is maar een korte fietsdag vandaag, en ondanks de panne komen we dus al vroeg aan bij Ranomafana. We lunchen in een restaurantje ter plekke, twijfelen nog even of we misschien toch een kamer nemen, maar sjouwen toch onze spullen naar het lagere gelegen camping-deel en zetten voor het eerst deze trip ons tentje op.

Aangezien we de hele middag nog tot onze beschikking hebben, gaan we met een gids het park in. Als we de rivier oversteken verbazen we ons over de enorme spinnenwebben die echt van de ene kant van de rivier naar de andere reiken. Je vraagt je echt af hoe ze hun draad van de ene naar de andere kant krijgen! We wandelen een paar uur door het prachtige bos en hoog boven ons in de bomen zien we een groep lemuren. Flink verstopt tussen de bladeren hangen ze wat rond, lekker slapend of terug starend. Wachtend tot het wat koeler wordt zodat ze op zoek kunnen naar eten.

Een behoorlijk eind het park in komen we een prachtig begraafplaatsje tegen. De gids vertelt erover en lijkt aangenaam verrast als we eerst vragen of het is toegestaan om foto’s te maken. We weten dat we daar niet bepaald vanuit kunnen gaan hier. Maar blijkbaar mag het in dit geval wel.

We genieten van de prachtige kleuren van de vele blue tailed gecko’s die we tegenkomen (als ik me de naam goed herinner, kan ook best zijn dat ie anders heet, maar het omschrijft ‘m in ieder geval wel!). En we verbazen ons over de gids die verschillende keren ons een leaf tailed gecko weet aan te wijzen. Zie die maar eens te vinden zonder gids! Prachtige vorm van camouflage!

Als ik na de wandeling ga douchen, gaat Jur vast beginnen aan het eten. Hij heeft de betere planning. Het begint al donkerder en koeler te worden en een grote troep lemuren komt langs op weg naar een andere plek om voedsel te zoeken. Hij gaat er even lekker voor zitten en ziet ze voor zich van boom naar boom springen.

 

lees verder: dag 8