dag 13

datum wo 19-09-2012
van – naar Fianarantsoa – Anja Community Reserve
km fietsen 65 km
verblijf kamperen bij Anja Community Reserve

Een prachtig stuk Madagascar

Vandaag wordt de omgeving alleen maar mooier en mooier. Ik denk dat dit mijn favoriete stuk Madagascar is van de stukken waar we geweest zijn. Alleen wordt helaas ondertussen ook duidelijk dat een gebrek aan eetlust ook echt resulteert in minder energie. De prachtige uitzichten trekken me erdoor, maar vaker en vaker moet ik langs de weg rusten.

Helaas deze dag weinig ‘rest for the wicked’. Op de momenten dat ik echt niet meer verder kan en eigenlijk een potje wil janken, komen er direct kinderen of volwassenen aan. Ze kunnen niet met je communiceren, maar aanstaren gaat des te beter. Het levert prachtige fotomomenten op, want ze willen allemaal wel op de foto, maar ik wil eigenlijk even met rust gelaten worden.

Anja?

We zijn op weg naar Anja Community Reserve, waar we de ringstaartmaki’s willen bezoeken en kamperen. We kijken er naar uit, want het schijnt heel leuk te zijn. Maar ik had niet verwacht dat de omgeving ook zo veel indruk zou maken. Gewoonlijk zou ik in deze omgeving wel door willen blijven fietsen, maar ik ben zo moe dat ik bang begin te worden dat we er al voorbij zijn gefietst. Het moet hier toch ergens zijn?

We vragen toch maar aan wat mensen langs de weg naar Anja. Ze kijken ons aan of ze het in Keulen horen donderen… Ze zeggen niet te weten waar dat is. Nog geen 5 kilometer verder fietsen we opeens tegen het bordje aan. Wat vreemd dat die mensen het niet wisten, denk ik. Het reservaat is tenslotte van de lokale bevolking zelf hier. Opeens valt het kwartje. De J wordt in het Malagassisch uitgesproken als dz. We hadden naar Andza moeten vragen!

Maki’s en meer prachtigs

We zetten ons tentje op tussen de prachtige bergen. Zo’n uitzicht, daar zou ik best aan kunnen wennen! We hebben vandaag nog tijd zat om een wandeling te maken, dus we regelen een gids, een vreselijke vriendelijke, rustige maar toch enthousiaste man. De gids is al net zo fijn als de plek zelf.

Overal om ons heen zien we grote groepen ringstaarten van boom naar rots springen. Een groot deel van de vrouwtjes met jonkies op de rug. Ze kijken ons nieuwsgierig aan, absoluut niet bang. Tot voor kort mocht je ze als toerist ook voeren, maar dat mag niet meer. Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant eigenlijk ook wel beter.

We klauteren over de rotsen, deels met behulp van een touw, de steilste hellingen laat ik over aan klipgeit Jurjan. De gids wijst ons niet alleen op de maki’s maar verteld van alles over de planten, voornamelijk vetplanten en cactussen in dit deel van het land. Olifantsvoet is denk ik mijn favoriet, en dat staat er genoeg.

Na een paar uur keren we terug naar ons tentje en het uitzicht op de bergen, die ondertussen intens rood kleuren door de ondergaande zon.

Ik denk dat dit mijn favoriete dag van de hele reis was. Anja is een aanrader!

lees verder: dag 14