dag 14 datum do 20-09-2012 van – naar Anja Community Reserve – Zazafotsy km fietsen 96km verblijf Hotel Tongasoa We staan vroeg op en worden beloond met nog een ander mooi uitzicht op de bergen: gehuld in nevel. We vertrekken vroeg om gebruik te maken van de koelte. Overal waar we winkeltjes tegenkomen stoppen we voor een colaatje o.i.d., om toch nog wat calorieën binnen te krijgen. Het blijven vreemde ronde bergen die overal uit de grond steken. Pas op zebu! Plannen vs. werkelijkheid Vandaag staat er een lange tocht in onze planning. De eerstvolgende plek die echt een aanbod in toeristische voorzieningen heeft is Ihosy, ±130 km vanaf Anja. We staan dus goed vroeg op zodat we veel tijd hebben en zo veel mogelijk kunnen genieten van de minder hete ochtend. Maar ik krijg al weer maar een paar happen banaan en stokbrood weg. Het gaat gewoon niet. Genieten van de schoonheid om me heen lukt nauwelijks. Waar mogelijk stoppen we om wat vloeibare calorieën in te slaan. Niet de ideale manier natuurlijk, proberen te leven op cola, maar eten krijg ik gewoon echt niet naar binnen. Ik moet vaker en vaker pauzeren, wordt misselijk van vermoeidheid en gooi dan zelfs af en toe het weinige eten dat erin gegaan is er ook weer uit. Het wordt duidelijk dat we onze plannen moeten gaan bijstellen. In ieder geval voor vandaag, want 130km ga ik vandaag niet redden. Maar misschien ook wel voor de rest van de vakantie. Want die plannen bevatten verschillende dagtochten van 125km en dan over slechte weg in plaats van over het gladde asfalt waar we ons nu op begeven. Zo weinig energie, en nergens een rustplek, dan wordt alles een rustplek…. En dan zie je dat je bijna met je rug in het web van een giga-grote spin zit… Wildwest gevoel… De weg is niet druk! Uitzichten blijven mooi, maar geen energie meer om er van te genieten. Hotel Tongasoa Tijdens een pauze, met onze billen op het asfalt en mijn rug bijna in het web van een hele grote spin, bespreken we wat we vandaag dan wel gaan doen. We hebben ergens op een site gelezen dat er in Zazafotsy een fietsers-vriendelijke overnachtingsplek is. Dat is 35 km eerden dan Ihosy, dat moet ik gaan redden! En inderdaad, halverwege de middag mag ik stoppen, want daar is het bordje van hotel Tongasoa. Het is een blauwgeverfd huis, niet heel groot, dus we vragen ons even af of we wel goed zitten. Of het niet eigenlijk een ‘hoteli’ is, waar je wel wat kunt eten, maar niet slapen. Maar we vragen na of we kunnen overnachten en ja hoor! We worden naar binnen genomen in een klein kamertje met en vrij klein gammel bed. Het is duidelijk dat de kamer niet altijd voor gasten gebruikt wordt. Het zou me niet verbazen als onze gastvrouw er gewoonlijk zelf slaapt. Ze haalt snel wat spullen uit het kamertje zodat wij onze spullen kwijt kunnen. Op de vraag of we kunnen douchen, worden we naar de wasruimte gebracht. Dat wordt wassen met koud water en een emmertje (plons), maar dat is niet voor het eerst. Wat wel voor het eerst is, is dat er geen deur of gordijn is tussen het washok en de keuken… Ik ben te moe en te plakkerig om me er druk om te maken en geniet van de koude plens water. Een warm welkom en een gammel bed: hotel Tongasoa De kinderen uit het dorp vermaken zich prima met poseren. Het meisje rechtsvoor was kampioen gekke bekken trekken. Ander speelgoed dan zelfgemaakte auto’s van o.a. lege flesjes is er niet. Vervoert deze vrachtauto nou cassettebandjes? Zoon en kleinzoon van onze gastvrouw. De buurvrouw is nog traditioneel eten (ik vermeod cassave / manioc) aan het stampen. Een warm welkom Het hotel heeft een goede naam. Tongasoa betekent welkom, en zelden voelde ik me ergens meer welkom dan hier. Communiceren met onze gastvrouw gaat vooral met handen, voeten en glimlach en een beetje Frans. Maar ze zorgt dat iemand voor ons bier gaat kopen en maakt ondertussen voor ons een maaltijd klaar. We gaan met onze biertjes buiten zitten, waar het halve dorp uitloopt om ons te begroeten. De kinderen poseren met veel lol voor onze camera’s. Veel kijken op de schermpjes hoe ze erop staan, om vervolgens wedstrijdjes gekke bekken trekken te doen. De zoon van onze gastvrouw komt zijn Engels met ons oefenen en is helemaal weg van het kleine woordenboekje dat ik heb gemaakt en uitgeprint. We hebben er twee, dus laten er graag eentje bij hem achter. Als het donker begint te worden is ons eten klaar, dat gaat zowaar redelijk goed naar binnen. Ik verbaas me weer eens over hoeveel meer smaak er aan die broodmagere kippen hier zit dan aan die opgepompte kuikens die ze bij ons kip durven te noemen. Het is allemaal niet luxe, de wc is in een apart gebouwtje en wordt gedeeld met nog een stuk of 5 families. Het is een gat in de grond en als je met de zaklamp naar beneden schijnt, zie je in dat gat ontelbare kakkerlakken. Het bed kraakt als je er naar kijkt en is ongeveer een halve meter te kort voor Jurjan. De halve nacht lig ik wakker omdat ik bang ben dat als ik me omdraai, dat ik dan door het bed heen zak. Maar ik wil Tongasoa aanraden aan iedereen! lees verder: dag 15 Dit delen:Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)