dag 8

Met de dinghy door de mangroves van Elizabeth Bay

Storm petrel, het woord petrel komt van Petrus, omdat ie op het water lijkt te kunnen lopen.

Rustig dobberen we tussen de mooie wortelpartijen van de mangroves

Zulke hoge en groene begroeiïng hebben we hier niet veel gezien.

manta’s! Prachtig om de silhouetten van de roggen onder je bootje door te zien glijden.

lavareiger

We beginnen vandaag weer met een tocht in de dinghy. Deze keer door de mangroves bij Elizabeth Bay. Er zijn verschillende types mangrove, ik weet dat we rode, zwarte en witte mangrove gezien hebben deze reis. Maar ik ben even kwijt hoe je ze ook al weer uit elkaar houdt en welke dit nou is, ik geloof rode.. alhoewel je zou zeggen dat ie groen is.

Sommige stukken water in de mangrove zijn zo ondiep dat we niet met de motor kunnen varen. Dus wordt er gepeddeld en dobberen we in een heerlijke stilte rond. We zien zeeleeuwen en zeeschildpadden. Dan valt op dat zo’n zeeschildpad toch een stuk kleiner is dan je denkt door je snorkelbril, maar zeker niet klein.

Een paar keer zien we groepen roggen onder ons bootje door glijden. Daar een echt mooie foto van maken lukt ons niet, maar het heeft iets heel onwerkelijks.

Snorkelen

Het voordeel van zeeschildpadden is dat ze zelfs met onze beroerde onderwatercameraatjes altijd nog wel herkenbaar zijn.

hopen zee-egels

Over het snorkelen valt vandaag niet zoveel te melden, behalve dan dat het heerlijk blijft en niet gaat vervelen.

De zwarte lava velden bij Punta Morena

gewoon omdat ie er zo knap bijligt

prachtige duikvlucht van een blue footed boobie

op jacht naar een goeie foto van bluefooted boobies

blue footed boobie, met zijn prachtige blauwe voeten

prickly pear cactus (vijgcactus)

de enorme uitgestrekte lavavelden met op de achtergrond de Sierra Negra, de vulkaan waar dit allemaal uitgekomen is.

Het ziet er uit als een enorme koeienvla, maar het is zo hard en scherp dat je je schoenen aardig beschadigt.

yellow warbler, altijd als je een klein geel vogeltjes ziet op de Galapagos (en dat is redelijk vaak) dan is het een yellow warbler (mangrovezanger)

Enigszins te laat vertrekken we van het land, maar dat levert dan wel weer mooie plaatjes op.

Na een stuk varen gaan we bij Punta Morena weer aan land. We gaan hier een heel stuk lopen over de uitgestrekte lava velden. We lopen richting de vulkaan waar het allemaal uitgekomen is, de Sierra negra, de zwarte berg. Ook de lava is zwart, overal waar je kijkt. Het loopt niet makkelijk. Het is hobbelig, hard, scherp.

Ik ben één van de jongeren uit de groep, maar ik heb het er geloof ik het moeilijkst mee. Ik ben af en toe een echt schijtlijster met val-angst, dus ik hobbel er af en toe een beetje achteraan. Meestal in dit soort situaties helpt Jurjan me over gaten en scheuren. Maar in een grotere groep is het makkelijk om met anderen in gesprek te raken en met zijn lange benen ver voor me uit te lopen.

We moeten op een gegeven moment toch ook echt weer terug, Fabrizio spoort ons aan en ik doe mijn best zo snel mogelijk te gaan. Maar we zijn allemaal iets trager dan zou moeten en als we weer bij het strand aankomen, gaat de zon al onder. Dit betekent dat we eigenlijk in overtreding zijn, maar gelukkig worden we al snel weer naar de Beagle gebracht.

lees verder: dag 9