dag 20

Isla Corazón mangrove reserve

Op weg naar Isla Corazón wordt ons verteld over de problemen met de oude garnalen-farms die veel mangrove vernield heeft, de nieuwe organic shrimp farm en de heraanplant van de mangroves. We planten ook een mangrove-zaad (noem je dat zo?), dat vragen ze iedere toerist te doen.

We stappen in een boot en gaan daarmee naar Isla Corazón (dat met een beetje fantasie inderdaad hart-vormig te noemen valt). Onderweg zien we veel vissers en dus ook veel pelikanen. Maar op het eiland zien we nog veel meer vogels, zoals (zilver?)reigers en witte ibissen, aalscholvers (deze gewoon met normale vleugels) en een enorm grote kolonie fregatvogels.

De mangrove in

Halverwege stappen we over in een nog kleiner bootje om ook echt de mangrove in te gaan. We peddelen relaxt tussen de mangrovebomen met krabben erin en proberen tevergeefs scherpe foto’s te maken van de ibissen. Hier en daar moeten we bukken om door de soort van tunnels in de mangrove door te varen. Eigenlijk is het allemaal wel te snel weer voorbij, het blijft heerlijk om zo relaxt in een bootje rond te dobberen en beestjes te kijken.

Cerro Seco

’s Middags hebben we nog wat tijd over en op advies van de mensen van ons hostel gaan we naar Reserva Biológica Cerro Seco. Liepen we gisteren nog in tropisch regenwoud, vandaag zitten we dus op de ‘droge berg’ in een stukje tropisch droogwoud… We worden hartelijk opgevangen door Marcelo en Michaela die het reservaat runnen, en Marcelo is vanmiddag onze gids. Hij leidt ons langs de enorme bomen, prachtige orchideeën en reusachtige cactussen. Met veel kennis van zaken vertelt hij over de flora en fauna, maar we zien een prachtige gele orchidee die hij ook nog niet gezien heeft. Hij vraagt ons om de foto’s die we er van maken op te sturen, zodat hij uit kan laten zoeken welke het is.

Terug naar Bahía

Waren we heen met een taxi gegaan, terug gaan we lopen. Marcelo heeft aangeboden mee te lopen en het is een leuke wandeling. We lopen eerst door een dorpje  aan de rand van de berg. Als ik het goed begrepen heb is dit 3 jaar nadat wij hier zijn in de aardbeving behoorlijk weggevaagd, met als bijkomend probleem dat de mensen die er woonden geen eigenaar waren van de grond. Geen idee of ze weer terug konden!

Een groot deel van de wandeling is langs het water, en het is ondertussen na zessen, de zon gaat onder, dat levert echt prachtig licht op en we stoppen om de paar meter om nog weer een fotootje te maken.

lees verder: dag 21