dag 11

De vismarkt van Puerto Ayora

in de rij bij de vismarkt

nauwelijks ruimte voor klanten, want de pelikanen nemen de boel over!

Uhm volgens mij was ik aan de beurt!

vechten om het visafval

doet u mij maar een pondje vis!

volgens mij zijn zijn ogen groter dan zijn maag

Het verblijf in Galápagos Magic was echt super, blij dat we het geld er aan uitgegeven hebben (goedkoop was het niet). Maar ook blij dat we maar voor één nachtje gekozen hebben, dat was echt genoeg. Nu nog twee dagen in Puerto Ayora, een klein stadje maar na alle rust van de afgelopen anderhalve week is het wel weer even wennen aan de hoeveelheid mensen.

We hadden begrepen dat de vismarkt leuk was om te zien, dus daar gaan we in de ochtend eerst eens heen. En inderdaad, het kleine vismarktje is zeer vermakelijk. Met meer beesten dan mensen voelen we ons gelijk weer helemaal op onze plek. Vooral heel veel pelikanen vechten om het visafval, maar ook diverse zeeleeuwen staan te bedelen om een lekker hapje. Ik heb niet het idee dat er op dit tijdstip veel vis verkocht wordt, de meeste mensen lijken er met name te zijn om foto’s te nemen.

Wij doen vrolijk mee, want zo dicht zijn we nog niet bij pelikanen geweest. En de zeeleeuwen zijn hilarisch!

Naar het Darwin Center

Volgens mij wil je daar je vinger niet tussen houden…

Tja hoe houd je ze uit elkaar? Nummeren dan maar.

Detail van een leguaan

Prachtige kleuren op deze lava lizard

De vinken zijn lekker brutaal en laten zich van dichtbij fotograferen.

Wel een beetje een angry bird

Tja, als je in Puerto Ayora bent, staat uiteraard een bezoek aan het Darwin Research Center op het programma. Helaas, helaas is Lonesome George een jaar eerder overleden, dus die kunnen we niet bezoeken. De laatste van de Pinta-schildpadden hebben we dus niet gezien, maar wel allerlei andere. Naast de beesten die hier gehouden worden voor onderzoek kom je hier ook wat ‘wild’ rondlopende hagedissen en rondvliegende vogels tegen, zoals uiteraard wat van de Darwin-vinkjes.

Las Grietas

Op safari in de stad… Je ziet de leguaan nauwelijks tegen de achtergrond van het muurtje. De Sally Lightfoot daarentegen is moeilijk te missen.

Zoutwinning. Ik ben er nog niet achter of ik het heel mooi vind of juist erg ranzig. Intrigerend in ieder geval wel.

De binnenkant van een cactus, met veel ruimte voor water.

Las Grietas is wat druk, maar het schijnt er wel mooi zwemmen te zijn. Wij kijken alleen wat toe.

Prachtige kleuren in de rotsen bij Las Grietas

Natuurlijk moet señor klipgeit weer gaan waar ik niet wil gaan.

’s Avonds lekker traditineel eten: rijst met bonen. Lekker maar krankzinnig grote porties. Ik geloof dat de hond dat wel voor ons wil oplossen.

In de middag lopen we eerst nog even wat door Puerto Ayora om daarna richting Las Grietas te gaan. De wandeling brengt ons langs een intrigerend gekleurde zoutvlakte waar zout gewonnen wordt. De kleuren geven het iets buitenaards. We vervolgen onze route  met oversteekjes via steentjes waar ik geen held in ben, maar ik hoor gelukkig meer mensen gilletjes slaken. Het voordeel van sandalen is in ieder geval dat het niet erg is om natte voeten te krijgen!

Als we aankomen bij Las Grietas is het behoorlijk druk. Er zijn verschillende mensen aan het zwemmen en snorkelen en enkele lokale jongens doen doodeng door vrij hoog van de rotsen het water in te duiken. Het is zeker mooi hier, maar vooral door de drukte valt het ook een klein beetje tegen. We nemen met name wat foto’s van de mooie rotsen en wandelen naar de water-taxi. Bootjes blijven leuk en de rit is niet duur.

’s Avonds eten we op straat een gigantisch bord arroz con menestre, simpel, goedkoop en oh zo lekker.

lees verder: dag 12