dag 1

Uitzicht uit onze nieuwe hut

Hoor mij vooral niet klagen over het uitzicht vanuit onze hut

Ik vind de kleurtjes op het dek van een ferry en het lijnenspel van de touwen altijd zo leuk

Ik blijf mij iedere keer weer verbazen dat IJmuiden geen treinstation heeft, maar ach, we hebben vervoer bij ons, en zo ver is het nou ook weer niet vanaf Santpoort. We nemen ons ook wel eens voor om het stuk in Nederland ook gewoon te fietsen, op de boot heb je tenslotte een douche (anders dan in het vliegtuig), maar qua planning is de trein toch wel relaxter.

Er is iets naast onze hut wat ongelooflijke herrie maakt, we gaan het melden in de hoop dat ze er wat aan kunnen doen. Maar ze doen wat beters: ze geven ons een andere hut, die een stuk stiller is en een raam met uitzicht aan de voorkant heeft.

Verder valt er natuurlijk niet zoveel te vertellen over de boottocht. Behalve dan dat ik het altijd wel een relaxte manier van reizen vind: je fiets hoeft niet half uit elkaar, je banden hoeven niet leeg, er worden geen koffers op je fiets gegooid. Nog nooit schade aan de fietsen gehad met de ferry. En je hebt een bed, je kunt je benen strekken, en luchtje scheppen en hebt wat keuze om te eten.

dag 2

Wachten op het perron met fietsen en onhandige losse bagage

Goed uitzicht vanuit de trein

Van haven naar treinstation in Newcastle is even een stukje fietsen, maar we weten de weg ondertussen en we hebben tijd zat. Fiets meenemen in de trein in Schotland is een lichte uitdaging. Er zijn niet veel plekken, dus je moet reserveren (dat regelen we van te voren via de Treinreiswinkel) en op het station moet je al je bagage eraf halen, dus daar sta je dan met je fiets en een onhandelbare zak vol fietstassen, op de plek waar de wagon met fiets-plekken zou moeten komen. Maar daar gaat het mis en dan heb je opeens een belachelijke afstand af te leggen met je fiets en die zak in een hele korte tijd. Gelukkig zijn er vriendelijke medewerkers van de trein die helpen sjouwen en sjorren en we zijn op tijd binnen. Dan moet je je fiets in een soort kastje ophangen, wat eigenlijk niet echt lekker past (zeker niet met die grote fiets van Jurjan). Als dat eenmaal hangt denk je dat alles verder prima is. Maar in de Schotse treinen zijn nauwelijks vuilnisbakken en die fietshokjes worden als een soort vuilnis dumpplaats gebruikt. Dus voor je het weet verdwijnt je fiets in een grote berg afval.

Als ik me goed herinner hadden we ook een stuk trein met een betere oplossing voor de fietsen, maar ja, je herinnert je toch makkelijker de toestanden dan de dingen die probleemloos lopen…

lees verder: dag 3