Dit verslag is nog in bewerking. Denk aan foto’s, kaartjes, kopjes, details, correcties en aanvullingen.

datum	Vrijdag 20 september
van/naar	Hasan-ri – Goryeong
km fietsen	55,5km
verblijf	Geumsan Motel 35°43′43.43″N 128°16′29.67″E

 Ondanks airco plus ventilator drijf ik de eerste helft van de nacht toch het bed uit. Menopause is a bitch!

De tweede helft droom ik een rare droom over een plant die me aanvalt, soort van bijt en daarna op allerlei plekken uit mijn lijf begint te groeien. 

Het weer is vandaag best veranderd. Hoewel de temperatuur niet echt gezakt is (minimum vannacht was 27°) zal de zon ons vandaag niet op de kop branden. We krijgen nog een staartje monsoon!

De ochtend gaat het nog redelijk licht, maar het houdt geen moment op. Binnen een paar meter wil mijn telefoon al niet meer laden omdat er water in de connector gedetecteerd is, dus ik zet ‘m maar op vliegtuigstand en we navigeren maar even op 1 telefoon. De fietsroute is op zich makkelijk te volgen, maar juist vandaag willen we eraf om richting het westen te gaan. 

We missen onze afslag en een nieuwe route plannen valt niet mee. De telefoons zijn met natte vingers en natte schermen niet te bedienen. 

Met veel pijn en moeite lukt het een nieuwe route te maken.

Ondertussen is het geen fietspad meer, dus langskomende auto’s spetteren ons niet zozeer natter (niet mogelijk) als wel viezer. We doen midden op de dag de lichten maar aan om beter zichtbaar te zijn. 

Als we ergens een stuk heuvel op gaan, lijkt het dat we de verkeerde kant op gaan, dus weer heuvel af, om erachter te komen dat het toch goed was. 

Heuvel af is met dit weer niet echt het feestje wat het gewoonlijk is. Remmen hebben er weinig zin in en piepen als een malle. 

Pauzeplekjes lijken we niet tegen te komen, dat wil zeggen we zien ze niet en opzoeken op de telefoon is met het gebrek aan bediening geen optie. We stoppen een paar keer bij een benzinestation want tot nu toe waren daar meestal restauntjes en/of winkeltjes bij, maar helaas. 

Als we eindelijk wat vinden durven we niet naar binnen, zo nat en vies zijn we. Buiten is een overdekt plekje met stoelen (eigenlijk voor rokers) maar daar gaan we maar zitten met een cola die we kunnen bestellen zonder echt naar binnen te gaan. 

Als we even zitten verandert de regen naar stortbui en het meisje uit het restaurant brengt ons een kopje koffie en dauwt ons pakjes chocolade biskwietjes in onze handen. Zo lief! Het is type ‘hopjes’ koffie, veel melk en suiker, zo lust zelfs ik het.

Nog geen 100 meter verderop zit een motel en ondertussen zijn beide telefoons bijna leeg, omdat ze door de regen niet kunnen laden. We kunnen echt niet verder zonder en eerlijk gezegd wil ik wel weer opdrogen!

We stoppen dus vroeg.

lees verder: dag 10