Dit verslag is nog in bewerking. Denk aan foto’s, kaartjes, kopjes, details, correcties en aanvullingen.

datum	Zondag 6 oktober
van/naar	Jukbyeon – Donghae
km fietsen	84km
verblijf	Pig Motel (37.5194353, 129.1151791)

Het is weer goed fietsweer. Wel wat meer wolken dan de afgelopen dagen maar dat komt misschien wel goed uit want vandaag gaat het zeer op en neer. De klimmen komen niet of nauwelijks boven de 100 meter uit, maar het gaat achter elkaar door. Gelukkig allemaal goed fietsbaar, want pauze plekjes zijn zeldzaam.

Ik ben wel blij dat we van zuid naar noord gaan, want de afdalingen zijn regelmatig een stuk steiler. We komen ergens een ligfietser tegen die haar fiets naar boven moet duwen, dat ziet er niet comfortabel uit!

Ik ga eigenlijk heel goed tot het opeens op is. Ik krijg het koud en de laatste klim richting de motels, moet ik helaas toch lopen.

Pig motel, het eerste motel dat we zien ziet er van buiten war deprimerend uit, maar de hartelijke ontvangst bij binnenkomst maakt dat meteen goed.

Een douche doet wonderen en dan zien we dat op nog geen kilometer afstand een ‘golden bat cave’ te bezoeken vakt.
Geheel vrij van ironie kunnen we dus roepen: ‘to the bat cave’.

Voor een klein bedrag mogen we naar binnen, met helmen en die gaan we nodig hebben! De trappen en routes zijn goed, maar je moet er regelmatig volkomen dubbelgevouwen door, en dan nog stoten we aan een stuk door ons hoofd.

De grot is niet heel spectaculair en helaas zien we geen vleermuizen. Vermoedelijk zijn die ondertussen verhuisd nu hun huis voorzien is van te veel licht, inclusief foute gekleurde feeënlichtjes, en muziek.

We nemen nog een trap die Jurjan als 60-plus eigenlijk aangeraden wordt om niet te nemen, maar ik denk dat zijn lengte een groter probleem is dan zijn leeftijd.

Ik wordt nog even zenuwachtig of we de uitgang nog weer vinden want de aanwijzingen zijn wat onduidelijk. Maar uiteraard komen we gewoon weer veilig buiten.

We zoeken wat te eten in de buurt en gaan een heel vaag klein tentje binnen. Het is even lastig communiceren maar als snel maakt de eigenaresse plek voor ons en begint gewoon eten op tafel te zetten. Het wordt buikspek en tofu en uiteraard weer heel veel bijgerechtjes. Er komt een vriendin van haar binnen die vanaf moment 1 helemaal druk bezig gaat met ons. Ze vinden het geloof ik helemaal fantastisch dat we er zijn, ik denk niet dat er veel toeristen dit hele kleine en redelijk vage restaurantje binnen komen.

Grote hilariteit als we geen bier maar soju bestellen, het wordt wel geapprecieerd.

We mogen redelijk lang zelf de grilplaat bedienen, tot we niet snel genoeg zijn de extreem lekkere tofu eraf te halen, en we de schaar niet woest genoeg hanteren, blijkbaar knippen we het buikspek niet klein genoeg. Dus de vriendin van de eigenaresse neemt het over en knipt in mijn ogen dezelfde maat stukken.

Drie dames, de eigenaresse en twee vriendinnen zitten ondertussen aan het tafeltje naast ons hetzelfde te eten.
Ze houden hele verhalen tegen ons in het Koreaans en wij kletsen maar gewoon terug in het Nederlands of Engels, en ondanks dat komt er toch af en toe het een en ander over.

Als ik bijna ontplof als we het op hebben willen ze nog wat van hun grilplaat naar ons schuiven. Het lukt maar net om het beleefd af te slaan.

Als we betalen komt de drukste van de drie, degene die eerder had laten zien hoe het allemaal moest, met een vaag flesje aan, we moeten proeven. Het blijkt een lekkere zoete rijstdrank, het is Sikhye zoeken we later op. En als we aangeven dat we het lekker vinden moeten we een flesje meenemen.

Zeer blij lopen we weer naar buiten, wat een leuk etentje was dat.

lees verder: dag 26