Dit verslag is nog in bewerking. Denk aan foto’s, kaartjes, kopjes, details, correcties en aanvullingen.

datum	Woensdag 18 september
van/naar	Oncheon-ri – Sinsan-ri
km fietsen	87km
verblijf	Yeseu motel (36.4104322, 128.2274293)

We hebben zo waar een hotel met ontbijt. Vrij on-koreans met toast, eitjes, jam, cornflakes en zo, maar het valt wel even goed. Het is een echt fietsershotel en zeker op het vroegste tijdstip van 7 uur zitten we inderdaad met allemaal fietsers, een Koreaan, een Amerikaans stel en een paar jonge gasten uit de UK en Oostenrijk. De Koreaan spreekt geen Engels, maar met de rest is het gezellig bijkletsen. Zij zijn allemaal op weg naar Busan om vanaf daar de ferry naar Japan te nemen. Dat schijnt wel de standaard optie te zijn. Doen wij dus niet.

Ik kom er al snel achter dat het een goed plan was om gisteren op tijd te stoppen, want we beginnen meteen met klimmen, dat had ik gisteren niet meer gered. Maar vandaag is het geen probleem. Ja hard werken en het is warm, maar ik heb goed gedlapen en: schaduw, heerlijke schaduw! Jurjan gaat uiteraard een stuk harder en hij moet boven best een tijd op me wachten, maar geheel zonder drama kom ik boven.
En na een tweetal lange klimmen volgen uiteraard ook 2 heerlijke afdalingen.

In de vroege middag worden we verrast door een auto die voor ons stopt. Een man en vrouw stappen uit en gebaren ons te stoppen. Ze openen de achterbak en halen 6 gigantische appels uit hun oogst om aan ons te geven. Zo leuk!

We eten er allebei een op en stellen gelijk de lunch uit want dat is een fikse maaltijd!
Het is meer behoefte aan pauze dan honger dat ons bij een restaurant doet stoppen. Het blijkt een Japans fugu restaurant. We zitten allebei niet op tintelende lippen te wachten, maar gelukkig hebben ze ook wat andere keuzes, dus we vermaken ons met een portie dumplings en tonkatsu. En uiteraard weer een verzameling bijgerechten waaronder kimchi, want we zijn tenslotte wel in Korea.
Ze hebben zowaar ook een Japans toilet (alleen bij de dames)! Dus heerlijk even schoonspoelen.

Dan is het bedenken: gaan we hier een hotel zoeken en maken we er weer een 50km dag van (het laatste stuk was wel weer erg zweten met minder schaduw) of gaan we er voor en gaan we verder op een stuk met weinig overnachtings opties?

Jur wil uiteraard verder, ik twijfel. De middagen zijn steeds bizar warm… maar het belooft bewolkt te zijn, mogelijk met wat lichte regen, dus we gaan ervoor. De route is prachtig en vlak en inderdaad brengen wolken, een aantrekkend windje en een niet al te zware regen wat verkoeling.

Dan op eens out of nowhere moeten we opeens krankzinnig hard gaan klimmen, met hellingen tot 25%.
Die hadden we niet aan zien komen. We sleuren onze fietsen naar boven. Jur moet me echt helpen, alleen red ik het niet. Als ik alleen was geweest had de bagage van de fiets gemoeten en dan 2 of 3 keer lopen!

Dat trekt echt het laatste beetje energie uit mijn lijf, gelukkig is een afdaling altijd lekker, maar ook die is heel steil (18%) dus dat is remmen geblazen.

We puffen even uit bij het bicycle museum dat nog net open is.
Als we vertrekken verteld een medewerker ons dat het nog 2 uur fietsen is naar het eerstvolgende motel. Gelukkig hadden wij een motel op de kaart gevonden die iets van de route afligt, maar slechts een kilometer of 10 is.

Op dit laatste stuk gaat het steeds harder regenen, maar nog steeds geen behoefte om de regenkleding aan te doen. Als we op het punt zijn waar het motel zou moeten zijn, vinden we niks. Wat nu?? Dan komt er een Koreaan naar ons toe we maken duidelijk dat we een motel zoeken en hij gebaart naar waar het is, maar echt duidelijk wordt het niet. Dus hij haalt zijn quad bike en brengt ons naar het motel door de ondertussen stromende regen.
Daar worden we ontvangen door nog 2 schatten van mensen. Ze spreken geen Engels, maar een kamer is makkelijk genoeg te regelen, de fietsen mogen in een schuurtje en de dame helpt ons onze tassen naar de kamer te brengen. Daar belt ze met iemand die wel Engels spreekt en dan volgt het geweldige aanbod dat we naar een restaurant gebracht zullen worden en dat onze kleren gewassen kunnen worden.

De man rijdt ons een heel stuk, maar het restaurant blijkt dicht te ijn, dus hij rijdt verder en verder. Uiteindelijk vindt hij iets en laat ons daar achter, geeft zijn kaartje af zodat iemand hem kan bellen als we klaar zijn.
Met Papago communiceren we met de dame van het restaurant ‘I will bring you pork belly. I will cook it for you’ er wordt ons weer niet toevertrouwd dat we het barbecueën zelf kunnen. Overigens waarschijnlijk niet geheel onterecht. We krijgen weer een hele tafel vol heerlijke bijgerechten en een voor ons grote hoeveelheid vlees. Maar het smaakt allemaal echt weer goddelijk en kost geen drol.

lees verder: dag 8