Dit verslag is nog in bewerking. Denk aan foto’s, kaartjes, kopjes, details, correcties en aanvullingen.

datum	Vrijdag 27 september
van/naar	Beolgyo – Jin-gyo-ri
km fietsen	90,5km
verblijf	You One Motel (dat staat op het pand) of Ru Motel (dat is op het sprei geborduurd) 35°01′53.34″N 127°54′16.01″E

Ik stuur ons vanochtend meteen verkeerd. Als de route een uitrit op lijkt te willen, denk ik een alternatief weggetje te zien. Maar na een stukje klimmen zien we dat het weggetje toch doorloopt en zo’n tien meter onder de grote weg die we blijkbaar toch moesten hebben eindigt.
Toch maar weer een stuk terug en met een oprit die we vinden komen we op demjuiste weg… alleen aan de verkeerde kant. En met de hoge railing in het midden gaat voorzichtig oversteken ook geen optie worden.

Dan de oprit maar weer af (ja tegen het verkeer in) weer onder de weg door en aan de anderen kant alsnog de oorspronkelijke afrit maar op (ja dus ook eventjes tegen het verkeer in) om eindelijk de goeie kant op te gaan.

Als we na de brug de weg links weer af willen is natuurlijk weer geen optie. De route is gemaakt van Busan naar Wando, en wij fietsen de andere kant op. Gelukkig lukt het ons een stuk verder de route weer terug te vinden.

Nou ja, gelukkig… zo geweldig is de route vandaag niet. Op een gegeven moment een leuk fietspad, maar helaas verlaten we dat weer sneller dan ons lief is. We rijden langs of op grote wegen met veel en zwaar verkeer, door stedelijk en vooral industrieel gebied.

Soms heb je fietspaden ernaast, maar die doen ons meer aan Japanse dan Koreaanse fietspaden denken: slecht onderhouden, regelmatig overgroeid, met teveeel op en af hobbels, met palen, bushaltes en geparkeerde auto’s middenop, en vaak te vaag voor woorden waar ze willen dat je het fietspad op- en af gaat.

Het gebeurt dan ook regelmatig dat we hele stukken weg rijden. Maar het langsrazende verkeer en alle herrie van dien maken me moe en shachrijnig. Ik heb het niet naar mijn zin.

Toch schieten we wel redelijk op en met een humeur stoppen in Gwangyan lijt niet de juiste optie. Een kilometer of 30 verderop moet ook een motel zijn, en de route lijkt vanaf iets na Geangyan met een kleinere weg de heuvels in te gaan.

En ja dat is inderdaad beter! Het wordt hard werken, klimmend in de volle zon, of juist in dichte wolken vliegjes en muggen. Fietsen als een mallot met een hand zwaaiend om niet helemaal opgegeten te worden.

Boven staat Jur op me te wachten, rondjes lopend en zwaaiend met beide armen, maar het enige wat echt helpt is ade afdaling.
Ik zeg he: bij de volgende klim niet boven wachten als het weer zo erg is, maar even een appje sturen en doorfietsen naar een beter plekje.

De volgende klim is inderdaad weer zo erg, en hij fietst inderdaad wat verder. Als hij op mij wacht denk ik dat we de grootste klim nog moeten krijegen, maar dat was ‘m al!! Nog 1 klein klimmetje en verder naar beneden glijden!

We zijn het allebei met elkaar eens, ondanks de vliegjes was vanmiddag leuk, heel heel veel leuker dan vanochtend.

We willen ‘s avonds naast de deur eten bij het chinese restaurant. Maar bij binnenkomst kruist de dame haar armen voor de borst, ze zijn gesloten. Dan maar een stukje lopen langs een donkere maar drukke weg, het duurt even maar dan vinden we iets wat open is. Be bekijken de kaart en bestellen stir fried pork. Wat dan komt is een hele tafel vol bijgerechten en als je denkt dat er niet meer bij kan, komt er nog meer. Met een fles soju erbij kost het ons welgeteld een tientje per persoon en er had gerust een derde mee kunnen eten zo veel was het.

lees verder: dag 17