Dit verslag is nog in bewerking. Denk aan foto’s, kaartjes, kopjes, details, correcties en aanvullingen.

datum	Donderdag 12 en vrijdag 13 september 2024
van/naar	Utrecht-Seoul
km fietsen	–
verblijf	Vliegtuig KLM Schiphol-Incheon & Zaza backpackers

Fijn een rechtstreekse vlucht dus minder stress over of de fietsen wel mee komen, geen gedoe of je je aansluiting wel haalt, of juist minder hangen op vliegvelden. Alhoewel… het vliegtuig vertrekt op een tijdstip dat wel onhandig is voor de trein. Voor een mooie aansluiting zouden we in de avondspits moeten reizen, en dan mag de fiets niet mee in de trein. De keuze is dus fietsen naar Schiphol, alternatief vervoer regelen of belachelijk ruim van te voren de trein pakken. We kiezen voor dat laatste, want fietsen betekent bezweet het vliegtuig in, en gezien het weer mogelijk ook nog met een nat regenpak.

Maar ach: Alles loopt heerlijk soepel. De trein stopt met de fietsingang voor onze neus. De conducteur is vrolijk en zeurt niet dat de bagage van de fietsen moet. Het demonteren en inpakken van de fietsen gaat zonder problemen (gelukkig had ik bij de fietsenmaker mijn trappers even los laten draaien, want toen we het zelf thuis testten, brak de steeksleutel!). We informeren wanneer we onze bagage af mogen geven, en omdat we met KLM vliegen mag dat ook belachelijk lang van te voren. Bij security hoeven niet meer alle accu’s en dergelijke los uit de tas, dus daar lopen we ook zonder problemen door. En voor we het weten zijn we klaar om te vertrekken maar moeten we nog een uur of 3-4 wachten.

We eten een onverwacht lekkere noodle soep en zodra bekend is welke gate we moeten hebben, vinden we daar een rustig plekje. Tijd voor een boekje!

Het zou natuurlijk haast raar worden als echt alles soepel loopt. Als we in de rij staan omdat boarden zou moeten starten, komt de rij maar niet op gang. Op een tv naast de rij zien we een nieuwsbericht over een ‘voorzorgslanding’ van een ander vliegtuig. Niet per se het soort bericht wat je wilt zien vlak voordat je in een vliegtuig stapt.
Ongeveer een kwartier voor we zouden moeten vertrekken krijgen we eindelijk te horen dat we zitten te wachten op een team dat een storing komt verhelpen, allemaal niks ernstigs blablabla.
Uiteindelijk vertrekken we een uur te laat. De vlucht is verder gelukkig zoals je ‘m wilt rustig en zonder ‘interesting times’.

Als we aankomen zien we een bericht van de taxi die ons komt halen. We moeten nog even op onze bagage wachten, maar die komt al snel en zonder problemen. Dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt. Als we de aankomsthal uitkomen komt de chauffeur al naar ons toelopen. Je ziet de paniek in zijn ogen als hij de maat van de dozen ziet.
Vooraf zijn we tijden bezig geweest met het zoeken naar een oplossing voor vervoer vanaf het vliegveld.

Aankomst te laat om te gaan fietsen naar de ferry, trein mag alleen in het
weekend… De opties gingen van een vrachtwagentje waarbij we dan niet allebei mee konden reizen tot een hele dure 13-persoonsbus.
De meeste jumbo-taxi’s (minibusjes)
gaven aan te klein te zijn, maar een bedrijf verzekerde ons dat het zou gaan lukken.
Maar ondanks dat we de maten van de dozen hadden doorgegeven was het blijkbaar niet doorgedrongen hoe groot dat nou werkelijk was.
Je ziet de man zichtbaar worstelen. Nee zeggen is geen optie, maar hoe dan? Met z’n drieën puzzelen we net zo lang tot we een manier vinden om alles mee te krijgen. In een hoekje naast de dozen weet Jur nog een plekje te vinden. Ik neem plaats voorin.
Het is een lange rit, en de chauffeur ontpopt zich als een niet altijd even verstaanbare maar wel enthousiaste gids die ons van alles vertelt en aanwijst.

Bij Zaza aangekomen sjorren we de boel er weer uit, betalen de man wat extra voor al het extra werk en checken onszelf in met de uitgebreide handleiding die buiten aan de deur geplakt zit.
De fietsdozen de trappen op naar onze kleine kamer op de 3e verdieping sjouwen is weinig aanlokkelijk. Na Whatsapp overleg mogen we ze in de lounge neerzetten.
Tussen de buien door eten we ergens een pittige koreaanse maaltijd.
In het vliegtuig waren de opvliegers zowaar achterwege gebleven. Maar op deze warme vochtige avond doen we een wedstrijdje wie het hardst kan zweten van het hete eten.

Al vroeg het bed in, in Nederland is het nog middag maar toch vallen we al snel in slaap. Na een lange nachtrust worden we toch met behoorlijke jetlag wakker. Opstaan terwijl je brein zegt dat het 3 uur ‘s nachts is, blijft uitdagend.

Voordat we ze fietsen in elkaar gaan zetten toch maar even wachten tot het brein zegt dat het wakker is. Eerst maar eens op zoek naar wat spiritus. Echte brandspiritus is een uitdaging, maar 83% ontsmettingsalcohol brandt hopelijk goed genoeg.

We lopen ook langs diverse supermarktjes om te kijken of we wat brood en beleg kunnen regelen voor onderweg. Maar de supermarkten lijken wel alleen maar snoekjes, koekjes, chips, pot noodles en frisdrank te verkopen. Alles driedubbel verpakt in plastic en folie. Geen vers ingrediënt in zicht. Geen idee nog waar de koreanen ‘echt’ eten kopen. Koken ze nooit zelf?
We komen diverse bakkers tegen, maar hier ook met name zoete broodjes en hartige hapjes. Of als je mazzel hebt cakig fluffy witbrood. We vinden een noten-vruchten-broodje wat er goed eetbaar uit ziet en betalen er de hoofdprijs voor.
In de 7-11 vinden we nog wat rijstdriehoekjes voor het ontbijt, het enige echte eten wat ruim verkrijgbaar is.
Ik ben benieuwd. We zullen de komende weken ongetwijfeld vooral uit eten gaan.

De fietsen weer monteren gaat vrijwel net zo stressvrij als ze inpakken.
De fietsdozen mogen (weliswaar opgevouwen) opgeslagen bij het hostel.
Helaas konden we de laatste nacht niet bij hen reserveren, maar toch: als we wel iets in de buurt kunnen reserveren dan kunnen we de dozen dus daar ophalen!

We lopen nog wat rond door Seoul, vooral een stuk langs de Cheonggyecheon stream, een riviertje met rustige groene wandelpaden. Maar zelfs als we even in de schaduw, langs het water naar een niet onverdienstelijke pianiste zitten te luisteren, gutst het zweet van onze hoofden.
Seoul is momenteel warm en vochtig. Benieuwd hoe het fietsrn morgen gaat.

We eten vandaag bij de Vegan Kitchen, een vegan restaurant op een paar meter struikelen van ons hostel. Dat is maar goed ook, want naast een hoop eten bestellen we ook onze eerste soju. Aangezien het maar zo’n €5 per fles is, denken we dat het hele kleine flesjes zijn. Maar de flesjes zijn flink 350 of 375 ml), en met een percentage van 16 en 16,5% gelukkig niet de allersterkste soju. Ondanks dat we veel eten van allerlei heerlijke gerechtjes (favorieten zijn de kimchi fried rice en de fried dumplings) komen we aardig teut naar buiten rollen.
Overigens zonder bediend te zijn door de robot! We zaten denk ik te dicht bij de keuken.

lees verder: dag 3