Later uitwerken met foto’s, kopjes en routekaartjes en dergelijke, maar voor wie het vast wil lezen.

Dag 9

Vrijdag 20 september 

Hasan-ri – Goryeong

55,5km

Geumsan Motel

35°43′43.43″N 128°16′29.67″E

Ondanks airco plus ventilator drijf ik de eerste helft van de nacht toch het bed uit. Menopause is a bitch!

De tweede helft droom ik een rare droom over een plant die me aanvalt, soort van bijt en daarna op allerlei plekken uit mijn lijf begint te groeien. 

Het weer is vandaag best veranderd. Hoewel de temperatuur niet echt gezakt is (minimum vannacht was 27°) zal de zon ons vandaag niet op de kop branden. We krijgen nog een staartje monsoon!

De ochtend gaat het nog redelijk licht, maar het houdt geen moment op. Binnen een paar meter wil mijn telefoon al niet meer laden omdat er water in de connector gedetecteerd is, dus ik zet ‘m maar op vliegtuigstand en we navigeren maar even op 1 telefoon. De fietsroute is op zich makkelijk te volgen, maar juist vandaag willen we eraf om richting het westen te gaan. 

We missen onze afslag en een nieuwe route plannen valt niet mee. De telefoons zijn met natte vingers en natte schermen niet te bedienen. 

Met veel pijn en moeite lukt het een nieuwe route te maken.

Ondertussen is het geen fietspad meer, dus langskomende auto’s spetteren ons niet zozeer natter (niet mogelijk) als wel viezer. We doen midden op de dag de lichten maar aan om beter zichtbaar te zijn. 

Als we ergens een stuk heuvel op gaan, lijkt het dat we de verkeerde kant op gaan, dus weer heuvel af, om erachter te komen dat het toch goed was. 

Heuvel af is met dit weer niet echt het feestje wat het gewoonlijk is. Remmen hebben er weinig zin in en piepen als een malle. 

Pauzeplekjes lijken we niet tegen te komen, dat wil zeggen we zien ze niet en opzoeken op de telefoon is met het gebrek aan bediening geen optie. We stoppen een paar keer bij een benzinestation want tot nu toe waren daar meestal restauntjes en/of winkeltjes bij, maar helaas. 

Als we eindelijk wat vinden durven we niet naar binnen, zo nat en vies zijn we. Buiten is een overdekt plekje met stoelen (eigenlijk voor rokers) maar daar gaan we maar zitten met een cola die we kunnen bestellen zonder echt naar binnen te gaan. 

Als we even zitten verandert de regen naar stortbui en het meisje uit het restaurant brengt ons een kopje koffie en dauwt ons pakjes chocolade biskwietjes in onze handen. Zo lief! Het is type ‘hopjes’ koffie, veel melk en suiker, zo lust zelfs ik het.

Nog geen 100 meter verderop zit een motel en ondertussen zijn beide telefoons bijna leeg, omdat ze door de regen niet kunnen laden. We kunnen echt niet verder zonder en eerlijk gezegd wil ik wel weer opdrogen!

We stoppen dus vroeg.

Dag 10

Zaterdag 21 september 

Goryeong – Anui-myeon

66km

Unseongjang inn 

35°37′47.67″N 127°48′44.14″E

Gisteren hebben we al begrepen dat vandaag een natte dag gaat zijn, de na-seizoens monsoon gaat nog even door. Een natte dag met heuvels en wat grotere wegen. Gaat het veilig fietsen zijn? Ik vraag wat na op een facebook groep over fietsen in Zuid-Korea en we wagen het er op. 

Het is zelfs droog zodra we het hotel uitlopen, maar zodra de tassen op de fiets zitten begint het en binnen no time besluiten we vandaag toch maar de regenjassen aan te doen. De temperatuur is namelijk wel zo’n 10 graden gezakt, dus het is niet langer bloedheet en niet meer te warm voor de jassen. 

De ochtend is eigenlijk best te doen, het zijn buien en dan weer even droog, het is voornamelijk licht klimmen, dus heen pittige afdalingen waar remmen in de regen een uitdaging wordt. De route is leuk en afwisselend, de weg redelijk rustig, de automobilisten attent. 

Na een pauze met een drankje om een uur of elf is het echter tijd voor onafgebroken stortregen helaas. Gelukkig nog steeds een aangename temperatuur en ik vermaak me uiteindelijk beter dan verwacht. We hebben wel besloten niet al te ver gaan vandaag, want op een gegeven moment raak je de regen, de natte kleren, de zompige schoenen erc. toch echt zat. 

De rivieren waar we langsfietsen zijn veranderd in bruine kolkende massa’s die duidelijk veel hoger zijn dan ze horen. Via facebook horen we dat een stuk pad waar we onlangs nog fietsten ondergelopen en dus onbegaanbaar is. Dan hebben wij het nu goed getroffen met wegen die duidelijk hoger liggen. 

Vanochtend had ik gelukkig een ingeving om voor de telefoons iets te improviseren met ziplock zakjes om de oplaadconnectoren vandaag wel droog te houden. Bijkomend voordeel is, dat de telefoons nog te bedienen zijn en niet meer uit zichzelf mbv regendruppel-bediening de raarste dingen gaan doen. 

De kaart wordt wel wat lastiger leesbaar maar gelukkig blijft de gps-track meestal duidelijk genoeg. 

Ik krijg wel allerlei ideeën om zelf iets naar onze zin te gaan knutselen!

In de avond blijft het maar regenen, er zit gelukkig wel van alles in de buurt van ons motel. 

We zoeken een tofu restaurant uit, maar die blijkt dicht te zijn. Vlakbij lijkt nog een restaurant te zijn, maar eenmaal binnen blijkt het een slager te zijn, waar we niet weg mogen zonder een paraplu mee te nemen. 

Volgende dan maar. Mexican staat er op de deur. Ach ja waarom niet, kijken wat ze daar van maken in Korea. Binnen willen we aan het enige vrije tafeltje dat we zien  gaan zitten, maar daar worden we weggestuurd. We worden verwezen naar de traditionele lage tafeltjes in een andere kamer en meteen weer bij de kladden gegrepen omdat we met schoenen naar binnen lopen. Oeps, ja natuurlijk, eigenlijk weten we dat wel, maar schoenen uittrekken in een restaurant is nou eenmaal niet iets wat in ons systeem zit. 

Dan Papago er maar weer bij om de menukaart te vertalen. Dat blijkt toch wat anders dan wat op de deur staat, het blijkt een fried chicken restaurant te zijn. 

1 vertaling is wel heel bijzonder: shit house! Dat gaan we maar niet bestellen. Na wat gegoogle blijken het kippenmagen te zijn, blij het niet besteld te hebben. 

We bestellen fried boneless (ik moet gelijk denken aan cousin boneless uit Cow & Chicken) en krijgen op zich erg goede gefrituurde kip, maar wel erg veel vlees voor ons en helaas de karigste bijgerechten van de vakantie tot nu toe. 

Dag 11 

Zondag 22 september 

Anui-myeon – Gokseong

79km

Pil Motel of Feel Motel afhankelijk welke kaart je kijkt

35°18′09.86″N 127°17′58.06″E

Buiten is het een verademing vandaag: geen stortbuien en geen verzengende hitte. 

Door twee hele fikse klimmen is het in de ochtend heus nog wel zweten, en ‘s middags wordt het toch nog een graad of 27. Maar het is wel bewolkt dus de zon brandt ons niet van de fiets, en een verkoelend windje is ook nog eens grotendeels in de rug. Qua weer duidelijk de beste dag tot nu toe. 

We klimmen aardig wat af en als ik bij een procent of 10 tot 14 mijn fiets toch maar weer ga duwen en slepen herinner ik mezelf maar eens aan de never ending hill in Wales, de Osaka-Nara weg in Japan en die belachelijke sleeptoch in Kazachstan (of was het Kirgizië?). Oftewel dit is prima te doen!

En dat is het ook. Ik ben dolgelukkig dat we dit vandaag doen en niet in de stromende regen van gisteren of de hitte van daarvoor. 

Perfect zo, en ik vermaak me!

De route bevalt goed. Het gaat over kleine weggetjes en af en toe grotere. Maar het is eigenlijk overal extreem rustig. 

Het zware klimwerk zit aan het begin en de laatste 30km kabbelt het rustig met 1% naar beneden. 

Wel zijn er heel veel mogelijke pauze plekjes blijkbaar dicht op zondag, en we komen er al niet veel tegen. Maar met een colaatje hier, een ijsje en wat koekjes daar en onze eigen waterflessen redden we het vandaag prima. 

Het enige waar we ons enigszins zorgen over beginnen te maken is het geld. We willen altijd ruim op tijd nieuw geld pinnen, maar alle pinautomaten die we de laatste dagen tegenkomen weigeren niet alleen onze bankpassen maar ook de creditcards. 

Na wat uitzoekwerk vind ik uit wat waarschijnlijk de bank was waar we eerder gepind hebben wat wel lukte: de KB. En het ziet er naar uit dat die heel veel pinautomaten hebben in de stad waar we morgen verwachten te zijn. 

En tot die tijd nog ruim voldoende geld. 

En gelukkig is het eten hier niet duur. Het restaurantje naast het hotel kan onze eerste keuze niet meer bieden, maar de tweede keuze blijkt een schot in de roos. Op een stukje vis na lijkt het helemal vegetarisch. Met weer stapels bijgerechten, de een nog weer lekkerder dan de andere. Goed pittig, maar niet te. Voor ons iig, voor sommige anderen misschien wel. 

Dag 12 

Maandag 23 september 

Gokseong – Gwangju

75 km

Valencia Motel

35°08′54.31″N 126°50′59.56″E

De nacht was niet geweldig, de temperatuur was lager dan we tot nu gehad hebben, maar de aircco had weinig zin en er was geen ventilator. Gecombineerd met een klotekussen en een naar plastic dekbedje heeft de prinses op de erwt niet geweldig geslapen. 

In contrast: Wat een relaxte dag vandaag. De temperatuur is aangenaam. De ene klim is niet hoog en dan ook nog eens zo mild dat de afdaling voelt alsof we ‘m niet verdiend hebben. De route vandaag gaat over bijna alleen maar autovrije fietspaden, veelal langs riviertjes met prachtige uitzichten. 

Voor de lunch hebben we niet genoeg honger voor een volledige Koreaanse maaltijd, dus we gaan op zoek naar de Paris Baguette die we op de kaart gezien hebben, een bakkerij keten. 

Het blijkt een kleintje, de lemonade is op en er is maar een stoel. Dan maar een ijsje bij onze broodjes en dan maar buiten op de stoep opeten. Dan zie ik dat we toevallig naast een bank met pinautomaten staan. Niet een van de KB waarvan we weten dat ie zou moeten werken, maar toch maar proberen. De eerste automaat zegt alleen lokale passen te accepteren. Maar al eens gelezen dat sommige banken een speciale pinautomaat voor buitenlandse passen hebben. En ja hoor op de 2e automaat: succes! Jur pint ook gelijk maar, voorlopig geen geldstress. 

In Gwanju scheurt het van de hotels en motels. Het is nog vroeg en na de relaxte dag zouden we verder kunnen, maar na de stad is het voorlopig weer even op. We vinden er geen vlakbij het fietspad dus we gaan een wijk in waar er volgens de kaart diverse moeten zitten. In werkelijkheid zijn het er nog veel meer. Krankzinnig veel keuze. Als de eerste vol blijkt te zijn verbaast ons dat. Dan maar om de hoek naar een nog goedkopere. Dit is weer een prima optie, ook al is deze wel extra duidelijk dat het een love motel is; waar we gewoonlijk tandenborstels mee krijgen, krijgen we nu een pakje met oa condooms, en onder het laken op het bed zit plastic. 

Net als met hotels, zit het hier ook vol met restaurantjes. Naast het hotel zit een shabu restaurant, oorspronkelijk natuurlijk Japans, maar behoorlijk geadopteerd door de Koreanen. In dit geval door het te combineren net grillen en uiteraard met kimchi erbij. 

Het kost alweer net niks en het is alweer heerlijk. Dit keer mogen we wel zelf grillen en shabu-en! Vooruitgang!

Dag 13

Dinsdag 24 september 

Gwangju – Gangjin

83km

Bogeum Motel

(34.6394594, 126.7676052)

We dachten vandaag: we proberen eens wat ander dan de rijst-driehoekjes of sushi-achtige rollen. Voor een hoop geld brood en een paar plakjes kaas gekocht. Geen succes! Het brood was bruin brood, maar zo als het meeste brood hier, nogal zoet en vreselijk fluffy. De kaas, laten we daar maar helemaal niet over beginnen! 

Vlak voor de eerste klim komen we een klein cafeetje tegen. We bestellen allebei schaafijs en Jur neemt ook een espresso, en nog een. De dame spreekt wat Engels en vindt het helemaal leuk. Ze klets wat met ons, lijkt blij haar barista skills weer eens te kunnen gebruiken, want hier ‘in the country’ (ik wil dat niet vertalen als platteland, want plat is het niet!) drinken ze alleen maar americano’s. 

Ze stopt ons allerlei lekkers toe en voor de koffietjes mogen we niet betalen: ‘is service!’

Vandaag is het weer wat warmer, of lijkt dat alleen zo, omdat het ook weer harder werken is. Een drietal heuvels, niet extreem hoog maar wel flinke stukken tegen de 10% aan. Ik moet een paar keer een stuk lopen, maar ach. 

Wat we nu steeds doen is dat we toch bij het klimmen allebei ons eigen tempo pakken, ipv bij elkaar te proberen te blijven. Met de duidelijke gps track raken we elkaar niet kwijt en het fiets voor allebei wel net zo relaxt. 

In de zon is het klimmen erg warm, maar in de schaduw komen de vliegjes tevoorschijn. En als met zo’n 3km per uur omhoogkruipt, kunnen ze je helaas bijhouden. 

3 heuvels later is het een uur of 2. Maar geen lunchplekjes. Niet dat we vreselijk honger hebben, maar een koud drankje zou er wel in gaan. Dan maar weer een ijsje en koekjes in een klein winkeltje en verder maar weer. 

In Gangjin gaan we naar het eerste motel wat er weer redelijk standaard prijs uitziet (rond de 50.000 won). Als we om een kamer vragen zegt ze eerst nee, maar als we weglopen komt ze opeens achter ons aan, ze neemt ons mee in de lift en laat ons een giga kamer zien, helaas wel met twee losse bedden. Nou ja kan wel voor een nachtje. Helaas blijkt het ook een stuk duurder dan verwacht (80.000) maar aangezien dat zo’n 55 euro is, is dat nog niet schrikbarend. 

We vragen weer of we de fietsen in de parking mogen zetten, maar daar wil ze niets van weten, die moeten veilig mee naar binnen, mogen in de gang naast onze kamer of in de kamer zelf. 

Wel een gedoe want de lift is echt mini, fiets moet op z’n achterwiel en om de beurt. 

Met er weer uitkomen heb ik fikse ruzie, ik kom wel 5 keer klem te zitten tussen de deuren, Jur doet dat een stuk handig. Hopelijk morgen beter!

Weer genoeg keuze in eten. Ik heb al dagen zin in noodles en zowaar vinden we een noodle restaurant vlakbij. De soba die we bestellen blijken iced noodles te zijn, vreemd hoor ijsklonten in je soep! Maar wel erg lekker, en je raadt het al, erg goedkoop. 

Dag 14 

Woensdag 25 september 

Gangjin – Maryang (via Wando)

90 km

Thema Motel

34°27′03.18″N 126°49′05.52″E

We stappen lekker op tijd op de fiets, maar na een kwartiertje loopt het zweet al flink te stromen. Het belooft een warme en zonnige dag te worden. En met weinig schaduw, want al snel rijden de de kustweg langs de zeearm op. 

Het eerste stuk kunnen we in ieder geval lekker doorfietsen, want zeer vlak, dus dat brengt verkoeling. Vlak blijft het helaas niet, en hoewel de heuvels niet hoog zijn, blijft het wel aardig op en neer gaan. 

Jet idee is om vandaag naar Wando te gaan. Maar zwetend en puffend zijn we daar al rond lunchtijd. 

We besluiten om en lange lunchpauze te nemen. We vinden nog zo’n Noodle Tree (blijkbaar een keten) zoals waar we gisterenavond hebben gegeten en bestellen doodleuk hetzelfde. Koude noodles klinken namelijk als ideaal met dit warme weer. 

Omdat ze geen wc voor klanten hebben dan ook nog maar even wat drinken bij een cafeetje aan de overkant. 

We besluiten om toch nog een stuk verder te gaan, tijd genoeg en dan komen we morgen beter uit. 

Maar het volgende stuk is helaas een stuk minder leuk dan gehoopt. 

De ferry lijkt niet meer te varen dus we rijden over grote drukke bruggen. De doorgaande weg is de enige weg die over de eilandjes doorloopt naar waar we heen willen en hij is ongekend druk. 

Waar de meeste wegen buiten de steden voelen alsof het autoloze zondag is, stroomt het hier maar door. En de weg is smal, zonder shoulder, dus inhalende auto’s moeten vrij dicht langs je. Tel dat op bij al moe en oververhit zijn, en felle op en neer klimmetjes in de brandende zon, en je voelt het Joke-drama al opborrelen. 

Gelukkig zijn de laatste paar kilometers weer wat rustiger, op een iets bredere weg en met af een toe een wolkje voor de zon om mij het leven weer wat makkelijker te maken. 

Het motel wat we geprikt hadden blijkt helaas net een paar dagen gesloten, het motel aan de overkant staat wagenwijd open, maar we vinden niemand die ons aan een kamer kan hepen, maar optie 3 is maar net iets verder en hier mogen we gelukkig gewoon een kamer huren en onze fietsen in de hal zetten. 

Er zijn vreemd veel restaurantjes gesloten, maar we vinden er weer een, bomvol met de lokale bevolking. We zien nu pas voor het eerst bibimbap ophet menu staan. We hadden in ons hoofd dat dat een beetje het standaard menu item was. Niet dus. We bestellen allebei een andere variant, die grotendeels gelijk zijn, alleen bij die van mij zit de rijst er bij in en zit het in een hele hete stemen pot, die van Jur is een beetje lauwer en zit de rijst apart. 

Volgens de bediening valt dit onder spicy, maar het is eigenlijk heel mild, met de hete saus los. We kunnen m dus zo spicy maken als we zelf willen. Zouden ze dat speciaal gedaan hebben?

Dag 15 

donderdag 26 september 

Maryang – Beolgyo

88km

Daedo Motel

34°50′34.06″N 127°20′39.26″E

Om half 9, met nog maar 7km in de benen zijn we al doorweekt van het zweet en heb ik al mijn eerste moment van: hoe dan?

Gelukkig is de eropvolgende klim heel subtiel en hoewel in de volle zon kom ik deze prima op. 

De bedachte route begint een heel eind op een best drukke weg, niet ideaal, en we zijn dat zat, dus we gaan maar even navigeren, een klein weggetje brengt ons tussen de rijstvelden door naar de rustige kustweg. 

In Nederland zou deze weg met dit prachtige weer vol zitten met fietsers, motorrijders en campers. 

Maar wij hebben het rijk daar vrijwel alleen. 

We komen vandaag heel veel cafeetjes tegen, alleen zo ontzettend jammer dat ze vrijwel allemaal aan een stukje strand van ongeveer 10km zitten!

De eerste bezoeken we, nog voordat we weten dat er zo veel meer komen. Gelukkig is dat gelijk een hele leuke, en we lunchen maar weer eens met ijs en iced lemonade. 

We blijven vandaag veel bij de kust, vlak betekent dat echter niet.

De klimmetjes blijven maar komen, we komen zelden boven de 100m uit, maar al met al maak je op zo’n dag een hoop hoogtemeters. 

Op zo’n 15 km voor ons doel van vandaag kom ik echt niet meer vooruit en ik smeek om een cafeetje? Of desnoods zo’n prieeltje. En Jur ziet prompt zo’n welkome overkapping. Ik sleep mijzelf naar het stukje schaduw met mijn bidon. Al snel zien we echter dat de nok vol zit met tientallen hele grote insecten! Mogelijk Aziatische hoornaars… daar wil je geen ruzie mee!

Ik zit gelijk niet heel rustig meer, maar op de telefoon ontdek ik over 2 km een café, hoera!

Met niet de allerlekkerste limonade, maar wel een hele lieve dame die ons nog wat extra te drinken toestopt als wij de laatste druppels van onze ijsklontjes opslurpen. 

Vanavond maar eens heel fout naar de lokale snackbar. Gewoon ter afwisseling, genieten we morgen des te meer van het lekkere Koreaanse eten. We realiseren ons dat dit de eerste dag zonder kimchi is.