Dinsdag 17 juni
Oviedo – Madrid
Airbnb

We slapen redelijk uit, want we zien niet iets te doen in de buurt wat kort genoeg tijd kost dat we het kunnen doen voor de trein.
Last minute bedenk ik dat het misschien wel leuk is een ontbijtje te gaan doen ipv wat te halen bij de bakker.
Dat had ik beter wat eerder kunnen bedenken want vervolgens zitten we te stressen omdat het best lang duurt voordat het komt.
Uiteindelijk stop ik een deel in een plastic zakje wat ik bij me heb, en gooien we de te hete thee in mijn thermosflesje.

Dan snel naar het station dat gelukkig niet ver is.
We gaan vandaag het een trein met stoelreservering. Dus weer extra kosten, nou ja het zij zo.

Maar waar we echter niet op gerekend hadden is dat daar een bagagecheck zou zijn. En aangezien er geen manier is om bagage in te checken, is alles handbagage en heb je dus geen manier om je Opinel mes legaal mee te nemen.
Hij wordt uiteraard gezien, ik moet m uit de tas halen, open maken en hij wordt gemeten. Een paar cm langer dan toegestaan.
Dag Opinel mes, we gaan je missen als we weer een stokbroodje willen snijden en beleggen of een appeltje willen delen.

Jurjan had nog ergens de hoop dat het zou mogen omdat het in mijn tas zat, maar dat is natuurlijk onzin, ze moeten daarin eenduidig zijn.

Een nieuwe kopen heeft voorlopig geen zin, want ook de trein tussen Madrid en Barcelona gaat zo’n bagagecheck hebben.
Nou scheelt het dat we in Madrid weer een appartementje hebben dus daar zal bestek zijn voor onze broodjes en dergelijke.

De trein voelt wel heel anders, ipv een klein boemeltje dat je met de fiets nog bijna zou kunnen bijhouden met uitzicht op groen, zee of bergen, zitten we nu in een trein die meer doet denken aan een vliegtuig. Overigens met stewards en stewardessen die ons overslaan met het eten en drinken. En uiteraard wat dichter bij de grond. Het uitzicht verandert door de snelheid ook snel, als we over de Spaanse hoogvlakte scheuren is het niet langer groen en bergachtig maar geel en vlak.

We komen iets verlaat in Madrid aan en lopen buiten tegen een muur van warmte aan. Het is een flink end boven de 30 graden en dat blijft het de komende dagen ook.

We kopen een toeristen ov kaart, mogelijk halen we die kosten er niet helemaal uit, maar het is wel extreem makkelijk, onbeperkt metro, tram en bus en zelfs enkele treinen. 4 dagen voor €27, gewoon instappen wanneer je wilt.
En aangezien ons super-appartementje toch wel iets buiten het centrum ligt is dat wel lekker.

We zijn nog niet lang binnen of het begint al te rommelen, eerst maar eens een wasje draaien en dan straks kijken of we droog bij een restaurantje kunnen komen.

We eten heerlijk en zeer betaalbaar Cubaans bij een restaurantje in de buurt.

Woensdag 28 juni 2025
Madrid
Airbnb

We besluiten om vandaag maar weer buiten de deur te ontbijten om even wat meer rust te nemen dan gisteren.
Daarna is het tijd voor een museum, want buiten is het gewoon te heet. Het is hoog in de 30, een bord met temperatuurweergave geeft vandaag op een gegeven moment zelfs 56 graden aan.

Qua museum besluiten we het Prado toch maar over te slaan. Een kaartje kost namelijk bijna 40 euro.
En het Museo Reina Sofia klinkt eigenlijk alsof het toch meer aan ons besteed zal zijn.

En inderdaad een fantastisch museum. Het begint al met een tijdelijke expo over Néstor. De eerste kamer verbaas ik me over de verschillen tussen de schilderijen, zowel qua stijl als kwaliteit. Tot ik er achter kom dat deze allemaal gemaakt zijn toen hij een jaar of 12 tot 15 was en zoekend naar zijn stijl.
Dat wetende is zelfs de minste van extreem indrukwekkende kwaliteit.

Daarna vermaken we ons nog uren met de indrukwekkende collectie.
Waaronder Picasso’s Guernica. Die maakt flink indruk op het ware formaat, zeker nu we in Gernika geweest zijn en het verhaal erachter beter kennen.

Eenmaal buiten lopen we weer tegen een muur van warmte op. We stappen in de metro (daar is het koeler) om op zoek te gaan naar een plekje waar we wat willen eten drinken. We zoeken niet lang, want lopen is zweten en we lusten ondertussen ook allebei wel wat.

Voor vanavond heb ik iets gezien over een jazz concert en lindyhop dansen, het is een stukje buiten Madrid, in een parkje, dat klinkt goed.
We slaan de aangekondigde dansworkshop over want dat voelt toch net wat heftig in het Spaans.
Als we aankomen blijk ik het allemaal toch wat verkeerd begrepen te hebben. Na de workshop wordt er niet meer gedanst en het concert blijkt een presentatie van de lokale muziekschool.

Maar er is een terrasje waar we onder de bomen in de schaduw kunnen genieten van wat glaasjes tinto de verano waar we ook nog verschillende tapas bij krijgen. De muziekjes kabbelen met wisselende kwaliteit door, de tinto is heerlijk koud en de avond is uiteindelijk knap aangenaam.

Het meeste publiek bestaat duidelijk uit vrienden en familie van de combo’s, plus enkele mensen die toevallig langslopen. Ik denk met redelijke zekerheid te kunnen zeggen dat wij de enigen zijn die hier een uur voor gereisd hebben terwijl we niemand hier kennen.

Beetje andere avond dan we in gedachten hadden, maar ach, heel relaxt en uiteindelijk prima vermaakt.

Donderdag 19 juni
Madrid
Aibnb

Het is buiten nog steeds te warm, dus musea weer!
Het Banksy museum zit vlakbij en blijkt zeer de moeite waard. Toch nog een hoop werk wat we niet kennen en ja de muurschilderingen zijn natuurlijk allemaal reproducties, maar de verhalen, de ideeën erachter komen wel degelijk over.

Daarna naar El museo de traje, een museum over kleding door de Spaanse geschiedenis heen. Inclusief connecties die gelegd worden in die geschiedenis.

‘s Avonds gaan we voor heerlijk vegetarisch eten bij de Hummuseria. Echt gruwelijk lekker, eigenlijk te vol voor een toetje maar gelukkig vind ik nog een hoekje ergens in mijn buik.

Vrijdag 20 juni
Madrid – Barcelona
Easy Sants

Op naar Barcelona, meer als tussenstop dan om echt te bezoeken want mijn hemel: Barcelona is echt onbetaalbaar geworden.

Maar eerst de trein ernaartoe, dat gaat weer van vroem in een hogesnelheidstrein. Maar het is toch een behoorlijke afstand, dus genoeg tijd om me te ergeren aan de twee mannen achter ons die wedstrijd lijken te doen wie er het vaakst en luidruchtigst kan telefoneren.

We hebben een kamertje in de buurt van station Barcelona-Sants, praktisch dichtbij het station, maar verder vrij ver overal vandaan. Het was het goedkoopste wat we nog konden vinden wat wel privé was (slaapzalen proberen we toch echt te vermijden) en dan nog betaal je 150€ per nacht! Twee losse bedden en het ruikt naar schimmel.

Omdat het ver weg is van de typische dingen die je bezoekt in Barcelona, en we die jaren terug al wel eens bezocht hebben, en het ook vandaag weer bloedheet is, gaan we ook vandaag maar weer naar een museum. Half uurtje lopen, met een flinke lading trappen op.
Museu Nacional d’art de Catalunya is hier en daar best interessant, maar we zijn in Madrid wat verwend door de Reina Sofia, dat niveau haalt het absoluut niet.

Vlakbij het museum zit een Mies van der Rohe paviljoen. We lopen erheen, je blijkt het ook echt te kunnen bezoeken en voor €9 pp kun je net een fractie meer zien dan vanaf de openbare weg. Dat was het niet echt waard.

We sluiten de dag af met heerlijk Ethiopisch eten vlak naast het hostel. Dat is overigens wél heel betaalbaar.

Zaterdag 21 juni
Barcelona – Latour-de-carol (Fr)
Auberge Catalane

Ik word wakker uit een nachtmerrie die zo echt voelt dat ik ‘t niet eens wil opschrijven. Gelukkig is heel snel duidelijk dat het niet echt is en kunnen de dag gewoon rustig starten.

Vandaag spenderen we een groot deel van de middag in de trein de Pyreneeën in.
Het is weer een andere soort trein van Renfe, een van de ‘cercanías’ of voorstadstreinen, dit keer de Rodalies. Het is allemaal heel verwarrend en deze treinen zijn ook niet te vinden in de Renfe app. Of wat dat aangaat in de interrail app.

Maar gelukkig hebben we het allemaal van te voren uitgezocht (Google kent ‘m wel) en weten we wanneer ie gaat, en dat we met onze interrail erin mogen.

De route is weer relaxt met regelmatig mooi uitzicht, alhoewel minder spectaculair dan ik gehoopt had.
Op sommige stukken zit het bomvol, maar er zijn er maar weinig die net als wij helemaal naar het Frans eindpunt gaan. Morgenochtend willen we uiteindelijk toch niet de trein naar Toulouse nemen maar kijken of met met Le petit train jaune mee kunnen. Kijken of we in de open wagon gaan zitten, dan mogen we ons wel goed insmeren want de zon brandt nog steeds flink.
Ik had verwacht dat het in de bergen koeler zou zijn en ja het is hier niet tegen de 40 maar nog wel een graad of 30.

Het dorpje Latour-de-carol (of een van de diverse andere schrijfwijzes) is niet veel en wat er is, is deels dicht. Er is een restaurantje wat misschien wel, misschien niet open is vanavond, dus fingers crossed dat ons avondeten niet weer appels en koekjes wordt.

Dat lukt gelukkig, vooral het voorgerecht van aubergines en tomaten is erg lekker, de rest wat matig, maar in ieder geval wel echt eten.

Zondag 22 juni
Latour-de-carol – Perignan
Hotel Nyx

Vroeg op, na een matige nacht.
Het is opvallend dat een nacht in een dorpje in de Pyreneeën een stuk luidruchtiger is dan midden in Madrid.

Maar er staat een geweldig ontbijt voor ons klaar, met broodjes, croissantjes, een heerlijke sinaasappelcake en huisgemaakte yoghurt.

Buiten is het zo vroeg nog goed te doen als we naar het station lopen (wat eigenlijk in het naburige Enveitg ligt).

Leuk weetje: op dit station komen 3 breedtes spoor samen, als ik het goed heb ook met 3 verschillende spanningen.

Aangekomen staat de petit train jaune al klaar. Er is nog plek in de open coupe dus we schuiven aan. Het zit al behoorlijk vol met Duitse senioren. Vlak voor we vertrekken blijkt echter dat er voor hen een van de dichte coupés gereserveerd is. Dus opeens hebben we alle ruimte.

Goed smeren want een strakblauwe lucht, het wordt weer warm en zo in de bergen heeft de zon extra kracht. En dan 3,5 uur zonder schaduw. Maar zodra we rijden voelt het aangenaam.

Helaas blijken er ook nog hopen nieuwe passagiers bij de volgende stationnetjes te staan en op een gegeven moment hebben we niet meer 2 banken voor onszelf maar delen we deze met 7 Spaanse vrienden en 4 yorkies.

Jammer, maar ook geen groot probleem, want uitzicht genoeg.
De zon brandt op onze kop (dankbaar voor mijn petje dat ik in Madrid gekocht had!), de wind koelt ons af, behalve wanneer we op een perron zijn en er van alles geregeld moet worden. Dan branden we echt weg.

De uitzichten worden mooier en mooier. Nergens zo spectaculair als de bergen in Picos, maar de reis is een genot.

Blijft leuk dat het niet alleen een toeristentrein is, maar gewoon onderdeel van de dienstregeling, en dus ook toegangelijk met onze interrail.

We passeren het hoogste station van Frankrijk en het stuk daarna is denk ik het mooiste stuk, maar misschien heb je wel gewoon beter uitzicht tijdens een afdaling dan tijdens een klim.

Het eind van dit stuk spoorlijn is in Villefrance, wat nog in de bergen ligt.
Het volgende stuk belooft dus ook nog mooie uitzichten. Dat klopt op zich wel, helaas alleen niet vanuit de trein, maar vanuit een vervangende bus.

We eindigen met nog een stukje trein, maar Perignan inrijdend hebben we de bergen toch echt wel achter ons gelaten.

Perignan zou volgens Dalí het middelpuntvan de wereld zijn. Dat middelpunt is echter op zondag behoorlijk uitgestorven. We lopen wat door de oude binnenstad, en zijn vrijwel de enigen. De winkels zijn dicht, maar we zien ook nauwelijks cafeetjes en restaurantjes die open zijn. Er loopt bijna niemand op straat.

We bezoeken nog een klein kunstmuseum, vooral weer om de hitte te ontlopen.

‘s Avonds is het nog zoeken maar restaurant dat open is op zondag. Het wordt uiteindelijk een lekkere Japanse maaltijd.

Maandag 23 juni
Perpignan – Avignon
Holel Central

Alhoewel we ondertussen toch echt langzaam maar zeker richting huis aan het gaan zijn, wil dat niet zeggen dat het genieten over is. Het eerste stuk treinreis naar Narbonne heeft weer mooie uitzichten, met bergen op de achtergrond aan de ene kant en zee en zoutmoerassen aan de andere kant.

We zitten tweede klas, rustig en comfortabel genoeg dat we geen zin hebben om op zoek te gaan naar de eerste klas.
Het grootste voordeel van de eerste klas interrail is dat we meer kans hebben op stoelreserveringen omdat er beperkte aantallen stoelen zijn voor interrail en wij dus meer opties hebben.

Maar tot nu toe vinden we de treinen waar geen reserveringen voor nodig zijn meestal leuker, ontspannen, je ziet meer omdat je minder hard gaat.
En aangezien het nu al een tijd gewoon te warm is om echt een end te gaan wandelen, is dit een heerlijke manier om te genieten van een hoop moois.

In Narbonne moeten we overstappen… of toch niet. Blijkt dat het gewoon dezelfde trein is die 7 minuten wacht.
We stappen dus maar weer in, in een andere coupé, maar wel weer 2e klas. Ik geloof toch dat we meer 2e klas mensen zijn haha.

Avignon is een gezellig stadje, maar ook hier is het weer bloedheet.
En blijkbaar zijn op maandag de meeste musea hier dicht. We vinden er eentje die open is, niet heel geweldig, vooral niet heel groot, maar gratis en toch weer een uurtje uit de hitte.

We lopen nog wat verder door de stad, van schaduw naar schaduw waar mogelijk. Echt een leuk stadje, maar zodra we echt mogen inchecken een uur of 3 nadat we de bagage hebben afgegeven, zoeken we toch maar even de gekoelde kamer in ons hotelletje op tot we gaan eten.
Ik merk dat ik de hitte niet echt meer trek.

We overwegen om via de Alpen terug te gaan, daar kunnen we in 1 dag redelijk makkelijk komen, maar we komen er maar niet uit hoe we dan weer op weg naar huis komen.

We hebben al besloten dat het interrailen ons goed bevalt als alternatief voor de fietsvakantie, dus wie weet een volgende keer naar Italië, uiteraard via de Alpen.

Dinsdag 24 juni 2025
Avignon – Dijon
Hotel Montchapet

We hebben toch uiteindelijk gekozen voor langzaam maar zeker iedere dag iets verder richting huis, waar mogelijk de hogesnelheidstreinen vermijden, en ik wil niet weer langs Parijs.

Het wordt vandaag Dijon en vanaf daar weer verder kijken.
Dat blijkt af en toe lastiger dan het lijkt. We overwegen naar Luxemburg te gaan, maar mijn hemel dat is duur! Volgende optie is Aarlen / Arlon, maar daar blijken eigenlijk geen hotelletjes en restaurantjes enigszins in de buurt van het station te zijn om het interessant te maken, andere opties vragen 6 keer overstappen, of weigeren anders te gaan dan over Parijs en ga zo maar verder.

Plan is nu om morgen naar Metz te gaan en dan overmorgen misschien al naar huis of misschien nog ergens een tussenstap, maar ook dat is nog lastig.

Maar eerst naar Dijon, weer een paar uur in de trein, de eerste van de twee heeft weer een eersteklas coupé en die is best wel plezierig, ruime stoelen, met 6 in een hokje dus lekker rustig. Deze keer zonder alle snelle zakenmensen die je in de tgv treft.

Ik was bang dat ik op een gegeven moment de trein wel gezien zou hebben, maar we vinden het gelukkig allebei nog heerlijk.
Lekker een boekje lezen terwijl de wereld aan je voorbij glijdt. Beetje naar buiten staren als er mooie uitzichten zijn. Wetend dat je straks weer in een nieuwe omgeving bent.

Dijon blijkt weer een leuk stadje te zijn en gelukkig is het hier een paar graden minder heet. Nog steeds rond de 30 graden, maar net doenbaar om gewoon wat rond te lopen.
Hier blijken de meeste musea juist dicht te zijn op dinsdag. We gaan deze keer niet net zo lang zoeken tot we een open museum gevonden hebben, maar we gaan even naar de botanische tuinen waar het nog wat koeler is, dankzij de bomen.

Dan komt na de uitzoeken over waar morgen heen, nog de keuzestress over waar eten vanavond. We zitten in Bourgondië dus genoeg keuze… maar de uiteindelijk kiezen we niet voor een luxe diner, maar voor een eenvoudig bord lagman bij een Oeigoers mini-restaurant, met 2 tafeltjes binnen en eentje buiten, plat voor de deur.

Na het avondeten lopen we de uiltjes-route, ten minste daar waar we de uiltjes in de straat kunnen vinden. Deze gaat langs een hoop indrukwekkende oude gebouwen. Leukste vind ik eigenlijk een soort mozaiek-dak, vooral omdat ik me niet kan herinneren dat ooit eerder gezien te hebben.

Woensdag 25 juni 2025
Dijon – Metz
Hotel Cecil Metz Gare

Vandaag is qua trein de minst aangename. Eerst enige stress omdat de borden op het station zijn uitgevallen en als we eindelijk iemand hebben gevonden die ons naar het juiste spoor kan verwijzen, blijkt de trein 20 minuten vertraging te hebben. Daarmee missen we onze aansluiting maar gelukkig is dat niet zo’n trein die maar 2x per dag gaat.

Maar dat is allemaal niet wat het een oncomfortabele dag in de trein maakt.
Het is vandaag weer goed heet en dit is voor het eerst dat het in de beide treinen nog warmer is dan buiten.
Samen met het schommelen van de trein wordt ik zelfs een beetje misselijk. Ik heb eigenlijk in de trein nooit last van wagenziekte.

Eenmaal in Metz zijn we gewoon blij naar buiten te kunnen.
Door de vertraging is het al vrij laat, dus we checken snel in om meteen door – (of eigenlijk vooral terug naar get station en dan nog iets verder) om naar het Centre Pompidou Metz te gaan.
Dat is inderdaad zoals gehoopt zeer de moeite waard.

We hebben gelukkig nog genoeg tijd om alles te bekijken, vooral omdat de meeste videokunst langs me heengaat omdat het in het Frans is, of een taal die ik al helemaal niet versta met Franse ondertiteling.

We eten en drinken wat en lopen wat door de stad. Net als de vorige twee steden is Metz een mooi oud stadje, maar we krijgen er wat minder grip op. Het helpt ook niet dat het weer warmer lijkt dan gister.

En vannacht een zolderkamer zonder airco. Ik verwacht weinig slaap en veel natte handdoek.

Donderdag 26 juni
Metz – Bonn (DE)
Achat sternenhotel

Slapen valt niet mee in de bloedhete kamer, toch val ik op een gegeven moment in slaap, want ik wordt wakker van een enorme stortbui en onweer. We gaan gewoon even genieten bij het raam terwijl de regen de ergste hitte uit de kucht spoelt. Het duurt even maar dan is het genoeg afgekoeld om toch weer in slaap te vallen.

Als we ‘s ochtends buiten komen is het gewoon een genot om buiten te lopen.

Vandaag via Luxemburg naar Bonn. We rijden het grootste deel van de tijd lans de Moesel en de Rijn, dus de uitzichten zijn weer ontspannen. Er valt nog een flinke bak meer regen, maar dat kan de pret niet drukken aangezien wij in de trein zitten. In Bonn aangekomen hebben we nog de laatste drupjes, maar al snel wordt het aangenaam zomerweer.

Heerlijk om wat bij rond te lopen, dus we zoeken een keer geen museum op. Langs de Rijn lopen is wel okee, de stad zelf doet helaas niet heel veel voor ons, maar misschien omdat we deze vakantie wel erg verwend zijn geraakt.

Vrijdag 27 juni 2025
Bonn – huis

Wat treinen betreft hebben we geloof ik een foute keus gemaakt om over Duitsland te gaan.
Vlak voor we in Bonn in willen stappen zien we dat een van de latere treinen uitgevallen is. Dat wil zeggen niet meer in Arnhem stopt, waar we over moeten stappen.

We zoeken een alternatief maar daar kunnen we geen stoelen meer voor reserveren, die zit vol. We gaan maar even naar de infobalie en daar kunnen we in ieder geval een latere optie reserveren en ze rekent ons niets voor beide stoelreserveringen voor de alternatieve treinen.
Betekent wel dat we een stuk later bij Jurjans’s moeder aan gaan komen, maar dat zij zo.

We hebben nu in Keulen een paar uur overstaptijd, tijd genoeg om wat rond te lopen ons aan de indrukwekkende dom te vergapen, en een museum te bezoeken. Dat wordt het MAKK, een goeie keuze. Zeer interessante expo over de dialoog tussen kunst en design.

Terug bij het station komen we erachter dat onze trein al 19 minuten vertraging heeft. Spannend, want onze volgende overstap is… 19 minuten. De Deutsche Bahn is al tijden een puinhoop en dat blijkt maar weer. Bij navraag verwachten ze wat tijd in te lopen, maar uiteindelijk vertrekken we zelfs nog een paar minuten later.

En dan blijkt er ook nog een brug kapot te zijn. Dus al snel wordt duidelijk: we gaan onze aansluiting niet halen.

Dus maar weer een andere vervolgroute uitzoeken, deze hoeven gelukkig geen stoelreservering, maar de eerste heeft uiteraard ook weer vertraging terwijl er ons nog een korte overstap staat te wachten. Gelukkig wordt het deze keer wel weer ingelopen en stappen we uiteindelijk in de trein naar Deventer, om 3,5 uur later dan gepland bij Jur’s moeder aan te komen. Dan maar een avond-bezoekje en wat later thuis.