dag 9

datum za 08-09-18
van/naar Charyn Canyon – ergens langs de weg ri. Kegen
km fietsen 50,5km
verblijf wildkamperen (43°11′59.72″N 79°12′19.48″E)

 

De canyon weer uit

Ik sta op met een naar kuchje en een kop vol snot. Jur loopt ook al te snotteren, maar rochelt er in ieder geval niet bij. Het helpt niet bij het vlot en vrolijk opstaan.

Wat mij gisteren niet lukte met Google translate, lukt Jur vandaag vrij simpel: transport regelen! Je roept gewoon ‘transport’ ipv proberen hele zinnen te construeren. Ze zullen ons een stuk omhoog brengen met een grote pick-up, maar het laatste stuk zullen we moeten lopen, want daar kan de truck niet omhoog. Als ik denk aan het eerste stuk van onze afdaling de canyon in, dan kan ik me daar iets bij voorstellen.

Het duurt even voor we kunnen vertrekken, want ik ben niet de enige met opstartproblemen. Aanduwen met een man of 6 en na verschillende pogingen start de motor eindelijk. Fietsen erin, tassen erin, wij erin en stuiteren maar. Het is even zoeken naar een manier om de fietsen veilig te houden, maar op een gegeven moment lukt het dat Jur ze tegenhoudt en ik even wat point-and-shoot kiekjes kan maken van de prachtige canyon. We hebben helaas maar 1 canyon gezien van de verschillende die er in het National Park zijn, maar anders hadden we hier meer dagen voor uit moeten trekken. En het gaat niet de laatste canyon van de vakantie worden.

Dan komen we aan bij de route naar boven, een andere dan wij gisteren namen: een trap! Dat betekent een paar keer op en neer, maar wel zo veilig! Onze chauffeur helpt 1 keer met 2 tassen naar boven, ik help hem een keer met 10 liter water naar beneden te brengen. Het valt me op dat hij nog harder loopt te puffen dan wij met de trap.

Ups&downs

Boven aangekomen worden we opgewacht door het maagdelijke asfalt. Met 10km vals plat en een brute, brute tegenwind die over de desolate vlakte aan komt rollen. De wegwerkzaamheden doen grote stofwolken opwaaien die het ademhalen niet makkelijker maken. We zijn blij als we weer bij de route aankomen en we niet meer zo hoeven te vechten tegen de wind.

Na een fikse klim een geweldige afdaling. Een lange rechte weg met redelijk asfalt waar we met rond de 50km per uur naar beneden kunnen roetsjen. Vanuit een auto wordt ons gebaard dat we moeten stoppen. Een groep enthousiaste Kazakken wil met ons op de foto, we kunnen zelfs wat communiceren en als ze weer vertrekken, krijgen we elk twee appeltjes in de handen geduwd.

Dit is het soort afdaling waar ik gewoonlijk weer energie van krijg om weer verder te gaan. Maar ik merk dat ik niet helemaal lekker ben, en de relatief makkelijke route van vandaag valt me alweer zwaar. Ik heb een emotionele uitval, want verdorie, dit moet ik toch gewoon kunnen! Dit zou ik 70-100km aan moeten kunnen!

Het is vooral de warmte die slopend is, flink boven de 30 graden in een gebied met nauwelijks bomen. Voor schaduw zijn we aangewezen op de enkele overdekte picknickplekken die we onderweg tegenkomen. Blij als we eindelijk een dorpje tegenkomen, voor één van de winkeltjes zien we niet alleen de obligate Coca Cola reclame, maar ook een uitstalling met wat groentes en fruit! Mooi want onze etensvoorraad begint te slinken. De keuze is beperkt, maar er zijn in ieder geval wortels en uien, goed houdbaar op de fiets, en we kopen een pot tomatenpuree: vanavond lekker soep!

Als we in de schaduw van het winkeltje even op de grond gaan zitten om onze frisdrank-aankopen weg te klokken, komt de dochter van de eigenaresse met 2 stoelen aanzetten. Zeer welkom!

Kamperen op een paardenveldje

De eerstvolgende plek waar eventueel wat is, is Kegen, maar dat wordt nog een flinke klim. We voelen de warmte allebei, zijn dankbaar voor de schaduw die af en toe door de rotsen naast de weg geworpen worden. We besluiten dat we i.i.g. 50km willen doen vandaag en daarna gaan zoeken naar een geschikte plek om de tent op te zetten. Die volgt al snel, een mooi groen veldje. Terwijl we de tent opzetten, kijkt een paardje ons van overkant van de weg verbaasd aan. Waarschijnlijk zijn veldje.

Hoe warm het ook was, vanavond koelt het weer snel af, blijkbaar zijn we toch weer een stuk geklommen.

lees verder: dag 10