dag 1

Op weg

Al een week loop ik met keelpijn, dus dat begint al goed. Ondertussen komt daar een kriebelhoest bij, dus mijn voornemen om dit jaar geen verkoudheid te hebben op vakantie wordt een uitdaging. De nacht voor een vlucht is altijd wat onrustig, maar als om 6 uur de wekker gaat, schrik ik toch wakker uit een diepe slaap.

We tonen allebei ons ochtendhumeur door irritant passief-agresief mensen met grote koffers weg te jagen bij de fietsplek in de trein. Ik denk er nog net aan mijn excuses aan te bieden. Terwijl we in de trein zitten, worden we gebeld door de vriendelijke meneer van Zaya hostel. Er is een probleem met de treintickets die hij zou regelen voor onze eerste etappe van Ulaanbaatar naar Edernet. De wegen zijn momenteel blijkbaar heel slecht door de regen dus iedereen wil met de trein. Wij hadden een hele cabine geboekt voor ons en de fietsen. Maar 4 plaatsen op blijkbaar 1 naam moet echt plaats maken voor 4 mensen. Dat begint goed, meteen op zoek naar alternatieven. Kijken of we een dag later wel kunnen, of maar meteen fietsen, of vervoer met auto?

Vanuit Utrecht krijg ik nog een linkje toegestuurd waarin te zien valt hoe een straat in Ulaanbaatar meer een rivier lijkt. We zijn benieuwd hoe het gaat worden!

Via Moskou richting Ulaanbaatar

Inchechen gaat opmerkelijk soepel. Omdat KLM het eerste deel van de Aeroflot vlucht verzorgt is het nog even gedoe om te zorgen dat we niet alsnog voor de fietsen moeten betalen. Maar gelukkig heb ik de mail van Aeroflot bij me waarin staat dat het binnen onze ‘baggage allowance’ valt.

Bij de douane hoeft dit jaar opeens niet alle elektronica uit de handbagage, dus daar zijn we binnen no time klaar.

Onze vlucht is iets vertraagd en met de horrorverhalen over transfers in Moskou worden we licht zenuwachtig of we onze aansluiting wel zullen halen. Dat is niet nodig, de paspoort- en security-check lopen we soepeltjes door. En daarnaast: onze aansluitende vlucht heeft een stuk meer vertraging.

Enige chaos

Ik wil ons hostel laten weten dat we later zullen zijn, maar de wifi werkt niet mee. Dan maar heel even mobiele data aan. Ik dacht bijna alles uitgezet te hebben, maar blijkbaar was ik Safari vergeten! Dure vergissing. Binnen enkele seconden zo’n €50 aan roaming kosten!!!

Ondertussen wordt onze gate meerdere keren gewijzigd… van 5, naar 6, naar 7, naar onbekend… Aan het personeel durven we niets meer te vragen, want die zijn super gestresst en bits. Maar net als Jur naar boven wil gaan om te kijken of daar een bord is met meer duidelijkheid, wordt er omgeroepen dat we mogen gaan boarden. Bij onze oorspronkelijke gate 5 waar we toevallig net staan.

We gaan als een van de eersten de bus in die ons kilometers en kilometers verderop brengt naar ons vliegtuig. Onze Rolls Royce (volgens de logo’s op de motoren) met de airco op standje Siberië. Van mij mogen ze snel beginnen met het uitdelen van eten en drinken! Daar denken ze zelf helaas anders over. Het duurt nog een hele tijd, maar gelukkig is het lekker.

Kunnen die gillende baby’s misschien uit?

De Aeroflot reclame voelt wel erg Russich…

lees verder: dag 2