dag 7

datum do 06-09-18
van/naar Assy plateau – Bartogai meer
km fietsen 36,5km
verblijf wildkamperen (43°19′13.88″N 78°30′34.02″E)

Daar gaan we weer

Opstaan valt niet mee als je bedje lekker warm is, en daarbuiten het zo koud is. Maar het zonnetje warmt ons snel op en de weg begint goed, de eerste 3km kunnen we bijna helemaal fietsen.
We krijgen weer natte sokken en bij het oversteken van een stroompje, maar als we een paar honderd meter door een heuse rivier heen moeten, gaan we toch maar voor sandalen en afgeritste pijpen. Het water is ijs- en ijskoud en we moeten alles in etappes naar de overkant brengen. Jur is een held en draagt mijn fiets naar de overkant, waardoor ik maar 3 keer hoef. Wat kan koud water pijn doen! De familie in de yurt die uitkijkt op de voorde heeft hun vermaak voor de dag weer binnen.

Rustig afdalen? Nou nee!

Dan moeten we helaas toch weer klimmen, de fiets moet weer geduwd. En als je dan eindelijk boven bent en je verheugt op het afdalen, dan blijkt dat nauwelijks beter te zijn. De afdalingen zijn te steil voor de kwaliteit van de weg, soms kun je een stukje op de fiets, maar je moet hard remmen, waardoor alle grip op de losse stenen verdwijnt. Soms kun je een beetje steppen, maar soms moet je weer lopen en werken tegen het gewicht van fiets en bagage die sneller naar beneden willen dan veilig is. Gewoonlijk is de zware bepakking bij afdaling een voordeel, het verlaagt je zwaartepunt waardoor je stabieler bent. Maar nu sleurt het ons naar beneden.

Voor de lunch hebben we al met al maar ongeveer 13,5km gedaan. We gaan verder met tergend langzaam klimmen en dalen. Jurjan begint zich te ergeren aan mijn getreuzel bij de afdalingen en let daarom even wat minder op. Hij maakt een schuiver, wat resulteert in schaafwonden, blauwe plekken en naar hij zegt een deuk in zijn ego.

En dan komt er nog een grote klim, zo’n 2km lang weer slepen met de fietsen. Jurjan helpt me regelmatig duwen omdat ik de fiets echt niet meer vooruit kom. Maar als hij tussen neus en lippen een opmerking maakt over pijn bij diep ademhalen (mogelijk met de val toch rib gekneusd?) durf ik hem niet meer te vragen. Dan maar de voortassen eraf als ik echt niet meer in beweging kom. Iedere 100 meter voelt alsof je al een km die fiets naar boven duwt.

Waar overnachten?

We mogen hier wel overal kamperen, maar hebben we dan wel genoeg drinkwater? Dan zien we een drinkplek voor vee, waar we ons water aanvullen. Even wat rust in het hoofd.

Om 16.00 uur zitten we pas op 18km op de teller! Maar nu toch echt alleen nog dalen en de weg lijkt stukken beter, ondanks regelmatig toch weer enge afdalingen.

Ondertussen maak ik me zorgen over kampeerplek voor donker. Want nu opeens geen vlakke stukken land meer. Toch maar een beetje meer vaart erin. Het lijkt goed te gaan, maar ik raak een steen verkeerd en ga ook onderuit. Ik ga gelukkig niet heel hard, maar de stenen zijn hard en scherp. Mijn knieën liggen echt open en verder ben ik alleen wat beurs. We ontsmetten de knieën en proberen de reskin pleisters maar eens voor iets anders dan rauwe billen. Ik moet zeggen: dat werkt goed.

Om kwart voor zes zien we een mogelijke kampeerplek en we overleggen: nog 5km naar het meer en de weg wordt vlakker en beter. We gaan ervoor, en we vlotten goed. Maar het meer ligt ver van de weg (drooggevallen?) dus toch nog maar 2km verder naar een riviertje.

We vinden in de buurt een vlak stukje grond dus terwijl ik de tent op ga zetten gaat Jur nog even kijken of ie nog water uit de rivier kan halen voor het donker wordt. Dan dendert er een auto van de weg af naar ons tentje. Twee vriendelijk kijkende mannen stappen uit om ons te begroeten. Communiceren lukt met handen, voeten en een enkel verstaanbaar woord. Prima dat we daar staan als het voor 1 nachtje is. Maar geen vuur, want dan krijg je straf van de politie. En kunnen de fietsen een stukje aan de kant, want dan kunnen de koeien er langs. Ze zijn onder de indruk van mijn dramatisch ogende knieën, die er door de jodium bloederiger uitzien dan ze zijn.

De avond en de nacht zijn comfortabel warm. Deze nacht geen sokken aan in bed.

lees verder: dag 8