dag 28

Net Nederland

Daar fietsen we dan, op een fietspad over een dijkje langs een kronkelende rivier door een vlak, groen landschap. Drijfnat, want het regenpak houdt de regen wel een beetje buiten, maar het zweet ook binnen. Daarnaast houdt het deze hoeveelheid water niet meer tegen. Het enige dat nog ontbreekt zijn wat zwart-witte koeien in de uiterwaarden en een blauw-gele trein op de spoorbrug voor ons, verder wanen we ons weer thuis in Nederland.

Het eerste stuk zijn er nog wat bergen op de achtergrond, maar die verstoppen zich in de wolken en verdwijnen al snel helemaal.

We willen niet te hard mopperen op het weer, want dit is pas onze tweede regendag in een waanzinnig zonnige vier weken fietsen in het Japanse regenseizoen. En als het dan toch moet, dan maar nu. Dit weer was in de Alpen een stuk vervelender en potentieel gevaarlijk geweest.

Even schuilen onder een bruggetje. Even verderop blijkt dat we op een doodlopend fietspad zitten.

Als je droog onder een brug staat kun je even je camera tevoorschijn halen.

Water, water overal

De camera’s blijven in de tas (op een keer na als we eventjes droog onder een brug staan) en de telefoon die we regelmatig nodig hebben om te navigeren zit veilig in een waterdicht zakje. De regen maakt het bedienen ervan knap lastig, maar in ieder geval blijft de phone zelf zo droog.

Alles wat misgaat – per ongeluk een doodlopend pad in fietsen, even niet meer snappen welke kant je op moet, je airbnb niet kunnen vinden – wordt extra erg als je bijna dreigt op te lossen. We kibbelen meer dan nodig, gewoon omdat je geen droge draad meer aan je lijf hebt.

Bij een michi no eki eten we een late maar heerlijke lunch. De udon die we besteld hebben blijkt helaas een koude versie te zijn, maar de groene thee en het soba water zijn gratis en lekker heet. Ik voel me wel wat schuldig over hoe erg we de mooie houten vloer nat druppen.

Bij de michi no eki weer zo’n onleesbaar apparaat waar je je keuze moet doen. Dan ontcijfer je udon en bestel je dat maar. Blijkt het een koude versie te zijn…

Onze prachtige tatami-kamer. Ik pak wel een extra futon uit de kast om toch een beetje zachter te liggen.

Een warme ontvangst

We zijn blij als we onze airbnb eindelijk vinden. Maar er doet niemand open als we aanbellen. Als ik dan toch maar een berichtje wil gaan sturen komt Paco, onze gastheer er net aan. Hij moest even zijn zoon van school halen.

We worden vriendelijk ontvangen met handdoeken, we dumpen onze natte zooi in het halletje en mogen lekker gaan douchen. Toch vreemd dat het zo lekker is om nog natter te worden als je al doorweekt bent.

Dit is onze leukste airbnb tot nu toe. Niet alleen hebben we een enorme en prachtige traditionele tatami-kamer tot onze beschikking, dit is ook voor het eerst dat het echt bij mensen in huis is.

De Mexicaans-Japanse familie is super aardig en gastvrij, en morgenochtend krijgen we een waarschijnlijk Mexicaans ontbijt.

Het is ’s avonds gelukkig droog geworden en op advies van onze gastheer fietsen we naar een tonkatsu-restaurantje een paar kilometer verderop.

In het restaurant realiseer ik me dat ik mijn portemonnee niet heb meegenomen en Jurjan heeft niet heel veel cash meer. Lekker handig van mij!! Gelukkig accepteren ze creditcard en kunnen we ons toch ook nog een biertje en een toetje veroorloven!

lees verder: dag 29